Saint Manikkavacaka and Kalamukhas (Identification of Kogali) Dr.Marxia Gandhi

 நமச்சிவாய வாழ்க நாதன் தாள் வாழ்க
இமைப்பொழுதும் என் நெஞ்சின் நீங்காதான் தாள் வாழ்க
கோகழி ஆண்ட குருமணிதன் தாள் வாழ்க
ஆகமம் ஆகி நின்று அண்ணிப்பான் தாள் வாழ்க

Long live Namasivaya, Long live the holy feet of our Lord,
Long live the feet of him who does not move away from my mind even for a second.
Long live the feet of my Guru who ruled over Kogazhi,
Long live the feet of him who became holy books and comes near us,
Long live the feet of the God who was one but appeared as many. 

Tiruvasagam

Saint Manickavasagar

Dakshinamurthy - Jnana guru (all types of knowledge)

Nataraja  Source of all movement within the cosmos and Doomsday dancer

A place named Kogali is found  as the Capital of the territorial division also named Kogali 500, in Bellari District of Mysore.[1] There existed a Saiva matha, headed by learned scholars belonging to the branch known as Simha-parishad of the Kalamukha sect. A military clan led by a commander Tikkanna set up Lingas named Nulambesvara and Lenkesvara and gifted lands for worship of the two gods. The grant was approved by the Kalyani Chalukya king Somesvara in the year 1045 AD. An inscription recording this grant is engraved in Uddibasavanna temple at Morigeri a village near Kogali. The record mentions that the gift was made while washing the feet of Somesvara Pandita of the Simha-parishad. Another inscription[2] from the same temple of Udda-basavanna records that some more lands were gifted in the same year to the god Nulambesvara by the same donor while washing the feet of the same teacher Somesvara pandita. Both the  records identify the teacher Somesvara as the desciple of Jnanesvara pandita, and desciple's desciple of Maleyala Pandita deva. This Maleyala Pandita deva was in charge of the temple of Ramesvara at Kogali and was very influential in the region. Several inscriptions in the region refer to him with great veneration and many succeeding priests of this school are mentioned as recipients of veneration and honours from the kings[3]. Obviously Kogali played an important role at the beginning of the 9^th cent and it was the centre of the Kalamukha asectics upto the 12^th cent.AD.

Almost at the beginning of the 9^th cent, the Kalamukhas are also seen at Nandi hills near Mysore.[4]

A Siva temple named Samasta-Bhuvanasraya-devalaya built around 800 AD by Vijayaditya II, the Eastern Chalukya ruler, at Vijayawada (ancient Vijayavati), is also of interest to students of Saivism. The temple was headed by one Kalamukha priest Pasupati-deva also called Lakasipu. He is one of the earliest  Kalamukha priest known.[5] 150 years later another ruler of the Eastern Chalukya dynasty, Amma-raja II gifted four villages to the god of the same temple, Samasta-bhuvanasraya-devalaya. The grant was made in 950AD. The inscriptions says that the temple was established (about 825AD)by Vijayaditya Narendra mrgaraja (799-847). Ammaraja made the gift for the increase of his country, lineage, life, health, and supremacy, in order to provide for temple repairs, bali, naivedya music and for a free feeding house. The teacher Pasupati is said to belong to Simha-parishad of the Kalamukha school of Saivism in the record. The successors of this parishad were very active and influential in the region receiving royal patronage.

The Vijyavata inscritpion records the greatness of the Kalamukha teachers both in the mastery of Vedas and agamas and severe  observance of asceticism.  According to the inscription numerous munisvaras beginning with Lakulisvara appeared in  various ages of the world, and they resembled Rudra. They became self incarnate on earth as teachers of the path of dharma. In that succession came the Kalamukhas who were proficient in the Veda (sruti mukhyas) and worthy of homage by the kings. The record adds,  those munisvaras are the beneficent lords of this sthana of simha-parishad.  In the lineage of the those Kalamukhas,  who were residents of many ancient temples, such as that of Amaravatisvara,  there arose a munipa named Lakasipu, who was the lord of Sri and who understood completely the agamas. He fed his holy body only on water, vegetables, milk, fruits, and roots.

Against this background may be viewed the reference to Kogali by the famous Tamil Saiva saint Manikka-vacaka.[6] Manikkavacaka refers to Lord Siva as the  Guru ruling Kogali.

 Kogali anda gurumani tan tal valga.

There are several references in Mankkavacaka's verses to Kogali

The king of Kogali = Kogalikku arase[7]

The ruler of Kogali = Kogali meviya kove[8]

The Lord of Kogali = Kogali yen Koman[9]

Tamil scholars, commenting on Manikkavacaka's Thiru-vacakam verses, have given different interpretation to the term Kogali. Venkatasami nattar identifies Kogali with  Thiruvavduturai a village in Tamilnad, that now houses one of the leading Saiva mathas in Tamilnad. He states this village was also known as Kogali and Gomukti. The Siva temple here is called Gomuktisvaram. He also refutes the views of earlier scholars who identified Kogali with another village Thirupperunturai. He cites the Poem Kuyir pattu which lists Kogali in one verse, Uttarakosamangai in another and Thirupperunturai in another and holds these are three different places.[10] S,Dandapani desikar, another renowned scholar also holds Kogali identical with Thruvavaduturai.  He also refutes the view that Kogali is identical with Thirupperunturai.[11] The evidences adduced for identifying the village with Thiruvaduturai are not convincing. According to traditional accounts of  Manikka vacaka  the saint received initiation in the hands of Lord Siva himself  at the village Thirupperunturai under the Kurunta tree.[12] The Saint calls Siva as Guru-mani, the Lord of  Kogali. It may be mentioned that the Teacher who initiates a disciple is identified with Lord Siva himself in the Saiva system. Obviously the human teacher who initiated Manikkavachaka is identified with Lord Siva himself. Prior to his initiation Manikkavacaka served as a minister to the Pandya ruler Varaguna who is identified with Varguna II who ruled towards the end of 9^th cent.[13] This leads us to some interesting chronological events.

The Pandya ruler, Varaguna ruled from Madurai his capital. The famous temple at Kodumbalur built by the Bhuti, also known as Vikramakesari was inspired by a Kalamukha teacher named Mallikarjuna.[14] The inscription recording the building of the temple states that Bhuti after having built the temple in his name and in the names of two wives,  presented a big matha - brahad matha, to Mallikarjuna, who was the disciple of two teachers Vdya-rasi and Tapo-rasi. Mallikarjuna was the chief ascetic of the Kalamukha sect to whom eleven villages were presented for feeding fifty ascetics of the Kalamukha sect called in the inscription as Asita-vaktras. This teacher Mallikarjuna belonged to Madurai where obviously there existed an influential Kalamukha matha. The Kodumbalur record belongs to the end of the 9^th cent. almost the same period as that of Saint Manikka-vacaka. There is also a Kannada inscription of the same period[15] at Kodumbalur pointing to the connection between Kodumbalur and the Kannada country. The editors of the Tandikonda inscription of Ammaraja  giving details of the lineage of the Kalamukha ascetics identify the two teachers Vidya-rasi and Tapo-rasi the teachers of Mallikarjuna of Kodumbalur as contemporaries of King Amma II of Andhra[16]. Mention has already been made to the earliest reference to the Kalamukhas coming from Mysore datable 810 AD. As the famous Kogali has been mentioned in a number of records of Andhra -Bellary regions as an influential centre of the Kalamukhas it has been surmised by scholars that the Kalamukhas spread to the Chola and Pandya country in the 9^th cent and established mathas there. Madurai was one such important centre[17]. Manikkavacaka served at Madurai during this period  as a minsiter to the Pandya. It is not unlikely that he was influenced by this school and the teacher who initiated him at Thirupperundurai was a Kalamukha saint. It explains the repeated occurrence of the place name Kogali in Manikkavacaka's poems. The way in which the saint mentions Kogali with reverence, further strengthens the view that he belonged to the Kalamukha school of Vedic Saivas of Andhra-Mysore region. There could be no doubt that  Kogali mentioned  in Manikka vacaka's poems is identical with Kogali the important place of Kalamukhas in Bellary District.

---

[1]David N.Lorenzen, The Kapalikas and Kalamukhas, Thomson Press , New Delhi; 1972. P.143

[2] Ibid p.144

[3] Ibid pp.144-46

[4] Bhavaraja and Krishna Rao. V, Tandikonda grant of Amma Raja II , Epigraphia Indica Vol.XXIII, Pp 164-165

[5] Ibid

[6] Several editions of Saint Manikkavacaka's Thiru vacakam are availablein print. Thiruvacakam. Saiva Siddhanta samajam, Chennai, 1938,Sivapuranam.Line 3

[7] Hymn. Pandaya nanmarai, verse 5

[8] Hymn Porri thiru akaval, line 157

[9] Hymn Pandaya nanmarai, verse 1

[10] Venkatasami nattar commnetary on Thiruvacakam

[11] Dandapani Desikar.s, Thiruvacakam with commentary, Pub.by Thieuvavduturai

[12] Ibid

[13] Nagaswamy.R. Thirupperunturai a Yoga pitha sthala, in Art and Culture of Tamil nad, Sandeep Prakashan, Delhi, 1980, p66

[14] Nilakanta Sastri.K.A., The colas, reprint , The University of Madras, Madras, 1984, P.648: Nagaswamy.R., Thiruttani and Velanjeri Copper plates, Pub by Tamilnad State Department. Of Archaeology, Madras, 1979.pp.14-15

[15] Epigraphia Indica, Vol.V,P.221

[16] Epigraphia Indica, VolXX III, p.165

[17] Nilakanta Sastri, Ibid. p.648 Prof. Sastri also discusses other centres of Kalamukhas in Tamilnad in this page.

Source: Tamil Arts Academy (Blog)

வந்தவாசி அருகே வெண்குன்றம் மலையில் சமணர் படுக்கைகள் - கோ.ஜெயக்குமார்.

  

வந்தவாசியை அடுத்த வெண்குன்றம் மலைப்பகுதியில் சமணர் படுக்கைகள் இருப்பதாக அப்பகுதி மக்கள் சிலர் தெரிவித்தார்கள். இதுகுறித்து மேலும் விசாரித்தப்போது பல புதிய தகவல்கள் கிடைக்கப்பெற்றன. வந்தவாசி-செய்யாறு சாலையில் வந்தவாசியிலிருந்து சுமார் 4 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள வெண்குன்றம் மலையில் கடந்த சனிக்கிழமை ஆய்வு மேற்கொண்டோம். இதில் அம்மலையில் சமணர் படுக்கைகள் இருப்பது தெரியவந்தது.

இந்த மலையில் உள்ள சமணப்படுக்கைகள்  சுமார் 2000 ஆண்டுகளுக்கும் தொன்மையானதாக இருக்கலாம் என கருதப்படுகிறது. மலையில் பெருங்கற்காலத்திற்குரிய கல்வட்டங்களும், கற்காலக் கருவிகள் செய்யப்பட்டதற்கான மிச்சங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. இதைக் கொண்டு மலையின் கிழக்குப் பகுதியை ஆய்வுசெய்தபோது அங்கு படுக்கைகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

சாய்வான அமைப்பை கொண்டுள்ள சமணப் படுக்கைகள் கிழக்கு நோக்கி உள்ளன. இந்த படுக்கை தளத்தின் அகலம் 170 செ.மீ., நீளம் 150 செ.மீ. ஆக உள்ளது. இதை பார்க்கும்போது 4 முதல் 5 துறவிகள் உறைவிடமாக கொண்டிருக்கலாம் என தெரிகிறது.

இந்த பாறையில் தரைப்பகுதியை துறவிகள் இயற்கையாகவே பயன்படுத்தி உள்ளனர். இந்த பயன்பாட்டினால் பாறையின் தரைப்பகுதி நன்றாக தேயந்திருப்பதை பார்க்கும்போது துறவிகள் பல நூற்றாண்டுகள் இதை பயன்படுத்தியிருக்க வேண்டும் என்று உணர முடிகிறது.

கீழ்த்தளப் பாறையின் நடுப்பகுதியில் 33 செ.மீ. நீளமும், 21 செ.மீ.அகலமும் கொண்ட ஒரு செவ்வக் குழி காணப்படுகிறது. இதற்கு தெற்காக இப்போது விளையாடும் ஆடுபுலி ஆட்ட கட்டம் காணப்படுகிறது. இதுபோன்ற கட்டங்கள் விழுப்புரம், திருவண்ணாமலை மாவட்டங்களின் இதர பகுதிகளில் உள்ள படுக்கைகள் போலவும் காணப்படுகிறது.

இம்மலையில் காணப்படும் பாறைகளின் மேல் பல இடங்களில் கல்வெட்டு செதுக்கப்பட்டுள்ளன. கல்வெட்டுப் பாறை மீது மழை, காற்று, வெயில் படுவதால் சிதைவுகள் ஏற்பட்டுள்ளன. கல்வெட்டின் மீது ஊரார்கள் தங்கள் பெயரையும் செதுக்கி வைத்துள்ளதால் கல்வெட்டின் தகவலை முழுமையாக அறிய முடியவில்லை.

சில கல்வெட்டுகளை ஆய்வுசெய்தபோது தமிழ் (பிராமி) வடிவ  எழுத்துகளையும், வட்டெழுத்துகளையும் உடையதாக உள்ளன. இக்குன்றை சார்ந்த பிற பகுதிகளில் தாழ்வான குகைத்தளங்கள் காணப்படுகிறது. படுக்கை குன்றுக்கு தெற்கில் கீழ்ப்பகுதியில் மரங்கள் அடர்ந்த ஏரிப்பகுதியில் முதுமக்கள் தாழி புதைக்கப்பட்டுள்ளன.

இந்த தாழிகள் மழை, வெள்ளத்தால் சிதைவு ஏற்பட்டு உடைந்து காணப்படுகின்றன. எனவே இந்த ஏரிப்பகுதியில் துறவிகள் இறந்தபிறகு இதுபோன்ற தாழிகளில் புதைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது. இப்பகுதியில் மேலும் ஆய்வு மேற்கொண்டால் தமிழர் பண்பாட்டுக்குரிய அரிய செய்திகள் வெளிப்படும் என்பதில் அய்யமில்லை.

வந்தவாசியிலிருந்து சுமார் 3 கி.மீ. தூரத்தில் உள்ள வெண்குன்றம் கிராமத்தில் ஸ்ரீதவளகிரி என்று அழைக்கப்படும் மலை உள்ளது. இம்மலை மீது ஸ்ரீதவளகிரீஸ்வரர் கோயில் உள்ளது. மேலும் விநாயகர், அம்பாள், முருகன், சண்டிகேஸ்வரர், அண்ணாமலையார் கோயில்களும் உள்ளன.

இந்தக் கோயில்களில் கார்த்திகை தீபத் திருவிழா ஒவ்வொரு ஆண்டும் நடைபெறும். இதையொட்டி ஆயிரக்கணக்கான பொதுமக்கள் மலை மீது ஏறிச்சென்று இறைவனை வழிபடுகின்றனர். பின்னர் மாலை 6 மணிக்கு ஸ்ரீதவளகிரீஸ்வரர், ஸ்ரீவிநயாகர் ஆலயங்களில் தனித்தனி கொப்பரைகளில் கார்த்திகை தீபம் ஏற்றப்பட்டது.

To Refer Original Click:

வந்தவாசி அருகே வெண்குன்றம் மலையில் சமணர் படுக்கைகள் - கோ.ஜெயக்குமார்.

நன்றி கோ.ஜெயகுமார்.  தமிழ்மணம். ப்ளாக்ஸ்பாட்