Anuradha Goyal Travels: Tamil Nadu Tales X: Chola Bronzes

Anuradha Goyal Travels: Tamil Nadu Tales X: Chola Bronzes: Posted on May 27, 2013

Natarajar (Source: Anuradha Goyal Travels)

Chola temple trail cannot be complete without the mention of Chola Bronzes, a defining art form of the region and the times of Cholas. I saw Chola Bronzes at two places during this trip, one was at Museum of Art in Maratha Palace, Thanjavur and second was at Egmore Museum in Chennai which has some of the biggest and the best pieces of Chola metal craft. At Chennai, there is a bit of documentation too that explains you the popular forms of deities carved in Bronze and the galleries are in fact organized by deities, so there is one each for Shiva, Parvati, Vishnu, Ganesh et al. A video at the entrance explains the process of making these idols using the lost wax method and the importance of Patina the layer of tarnish that gives the sheen to the metal over a period of time and the one that makes the antique pieces valuable. Method of lost wax in mentioned in the ancient texts and it is a living tradition that is still practiced in the same fashion. Smaller idols are made in solid cast while the larger ones are made in a hollow cast to keep them light. There are two primary metals used: Bronze which is an alloy of Copper and Tin and Panchola which comes from five metals: Copper, Tin, Gold, Silver and Lead.  

Somaskandhar (Source: Anuradha Goyal Travels)

 The origin of Bronze images lies in the urge to take out the Gods in palanquins from the temples. Since this was not possible with huge stone idols, smaller idols carved in metal were light and easy to be taken around and came to be known as Utsav murtis or festival idols. Rules of iconography her followed for metal images just like stone ones. Then it became a fashion for the rich and famous to donate the bronze idols to the temples. Continued

http://www.inditales.com/2013/05/chola-bronze.html

Nagarathar Temples: Built and Maintained in Chettinadu by Palaniappan Nagappan

Nagarathar Kovilgal by Palaniappan Nagappan

The South Indian Hindu temple building design system: On the architecture of the Silpa Sastra and the Dravida style by K. J. Oijevaar

 The South Indian Hindu temple building design system: On the architecture of the Silpa Sastra and the Dravida style by K. J. Oijevaar

The South Indian Hindu Temple Building Design System by aahilan22

Temple Architecture (Devalaya Vastu) Parts 1 - 7 by Sreenivasa Rao

Temple1 Architecture by Carlos Duda Heredia

HINDU CULTURE TEMPLES by Chitra Rangarajan

Trip To Aihole (Historic Details) by Blazerguns

Huchchimalli Gudi (Happymonger. Wordpres)

Durga Temple (Happymonger. Wordpres)

Trip To Aihole (Historic Details) by blazerguns posted on Jun 6th, 2011.

http://www.indiamike.com/india/karnataka-f38/trip-to-aihole-historic-details-t137098/

I find a lots of post on Aihole, so i decided not to make this "yet another travelogue". This is my experience in Aihole with historic details for the history buffs. The whole idea is for the future travelers to avoid hiring guides (as they are not correct or atleast not so well informed). This my first humble attempt and i hope to get some feedback.

Historic Details Of Aihole:

There is always this feeling I get. When I go to an ancient place. The feeling of déjà-vu. Aihole made me ‘relive’ my king days. Yes, you heard it right. As a thick blanket of dust engulfed the road I travelled to reach this little village Aihole, I couldn’t help but get perplexed at the importance this place demands as being the prototype of ancient temple architecture in the country. Now to the ‘king’ feeling! At the sight of my car entering the village, a horde of little children came running behind the car. A brief moment of stolen smugness engulfed me as I wonder if the great Chalukyan king Pulikesi would have been greeted the same way, with small hands waving and shrill voices praising him. Then of course, reality in the form of logic shatters my delusion when I learned that the children were only following the car to return a piece of metal that fell off it. With the noise of kids fighting over a candy bar fading away, I entered the first temple Huchchimalli Gudi, as a commoner.

Facts about Huchchimalli Gudi:

This temple has a spire built in the style resembling those of the north but its details are more archaic that the other modern temples of Aihole. On the porch ceilings are a group of sculptures representing Karthikeya (Muruga, known to Tamils) seated on his peacock (his vehicle) with a lance (spear) in his right hand and a flower in his left. Karthikeya, the six-headed deity in Hinduism, is the god of war who led the early Chalukyas and the Kadambas of Banavasi to victory.

Kartikeya - Seated upon his Peacock, with a lane in his right hand a flower in his left. Attendents figure which surround him, make offerings while a prostrate figure with a sheild and dagger lies beneth the Peacocks feet

Karthikeya, a god of prime importance in South India occupied a central position with the Chalukyan dynasty too. While many archaeologists point out their religious leanings to indicate that Chalukyans were local kings and not from the north, many others believe that their worship of Karthikeya can be borrowed from the Kadambas who ruled Karnatake much before.

My next destination was the well-known Durga temple that I had a chance to visit without the disturbing noises of other tourists. The unique U-shaped temple hosts exquisite wall carvings that can be admired even from a distance. With the sunlight beaming off the reddish walls of the temple, a mystic silent feeling surrounds me. The temple architecture that proved that this temple was newer than Huchchimalli Gudi had daemon engravings looking more like Roman pagan gods than Indian ones. Great care has been taken to decorate the ornaments of sculptures of dancers around the central shrine.

Facts about the Durga Temple:

Of the temples with Northern Sikharas, the Durga temple and Papanatha at Pattadakal stand out. The construction of the temple is very similar to the Cave XXVI at Ajanta. A carving of Garuda (vehicle for Vishnu) is seen above the shrine door. The doorway resembles the style of the Viharas at Ajanta. The hallway is surrounded by images of Narasimha, Mahisasura, Varaha, Vishnu, Ardhanari and Shiva, but the main form of worship is dedicated to Vaishnavism, possibly to Surya Narayana.

Garuda - Presides above the shrine door where he grasps in his two hands the serpent tail of Nagas whose upturned human bodies are a little way down the jambs on either side

In order to go about visiting temples in order of their similarity, I stepped out of the complex to visit another not-so-grand temple complex, the Mallikarjuna complex. The five shrine complexes, perhaps from the 8th century A.D is an array of stones piled up to create a structure. The shrines that were plain and simple, resembled Jain temples.

Walking further down, I entered a little temple called as the Gauri temple, the name perhaps has something to do with two female images in the mantapa. As I weave my way into the dark and dingy place, I chide myself for not carrying a torch, as I was unable to check the identity of the two female sculptures.

Around the bend, are a group of Jain temples. I was not able to differentiate between this group of temples and the Mallikarjuna temples. They looked exactly similar to me except the fact that this Jain group of temples had in its central Garbhagriha a Parshwanatha, seated with five lions flanking him. Since Jainism was immensely popular during the Chalukyan times, I wonder if they made prototypes of temples similar to avoid partiality towards one religion.

While I wonder the strangeness behind the name Kont Gudi for the temple, I came to know that the name of the temple is derived from the last occupant of the building in residence. The man who lived there last used to carry the Trisula of Siva to the village boundary at the time of Dasara festival. While the prospect of actually living at a prototype temple baffles me, like any other man I start to wonder where the kitchen is.

Facts About Kont Gudi:

The flat ceiling at the inside of the temple is an Ashtadikpala one-it is divided into nine panels. Brahma is at the centre surrounded by images of eight regents. The temple again is originally Vaishnavite as indicated by the wings-spread Garuda at the top on the shrine door. The temple seems a little more advanced than that of Lad Khan but not as advanced as Badami caves. Within the temple, placed against a pillar is an inscribed slab containing a record of temple construction.

It begins with an invocation to Lord Siva. This must have been engraved during the time of Basava, the founder of the Lingayat Sect and may possibly be connected with the conversion of their use of some of old temples here. The temple besides Kont Gudi has three central bays of ceilings in front of the shrine and a finely carved image slab. The carvings represent Siva, Vishnu upon Sesha and Brahma.

After asking around for the oldest temple in Aihole, I was pointed to yet another strange temple by the name Lad Khan. The name “Lad Khan” is the name of a Muslim man who not so long ago occupied the building. Seems like all I have to do to get a temple named after me is occupy it! Wondering whether my boss will allow me work from temple, read home, I walk towards another ancient site. This temple, perhaps more than any other, clearly shows that has been converted into stone from wood. The ancient temples were build using wood and would soon get spoilt. This is perhaps the fist effort to convert them into stone temples by retaining the design. This is quite evident from the long cylindrical blocks carved out of stone.

Facts About Lad Khan:

The very unusual position of the shrine which is placed within the great hall, against the back wall has a primitive air about it. While it can be concluded that this temple is much older than Meguti, it is not possible to specify a date. The Cave III at Badami is distinctly advanced in terms of style. The pillars that are characteristic of the temple are massive and more suited to support the heavy rocks in cave cuttings. On the extreme south pillar of the facade is a female standing on a tortoise which is intended to represent the river goddess Yamuna. On the north end is the goddess Ganga on her Makara. Upon the dedicatory block over the shrine door is Garuda, the vehicle of Vishnu. This is a Vaishnava temple as we know the early kings of Western Chalukyas dynasty were of the Vishnu cult. Within the shrine, has been placed in later times a Linga and before it in the center of the hall a large Nandi (Bull).

A water pot found on the porch is often connected with the traditional origin of Chalukyas. However it can be ruled out as such water pot artifacts are found in the Rashtrakuta Caves at Ellora. It is not confined to any particular religious sect for we find it both on Brahminical and Jaina temples.

Saving for the last is Meguti temple. It took a while to locate this temple as it was located on a hill top. In fact the name is derived from “Megudi” meaning temple that is above. Not heeding to a kid’s solemn advice of the lack of anything interesting in the temple, I climb the hill. I was more curious about the ISI report which points to Dolmens found near the temple. To my disappointment there was a badly managed temple and no Dolmens were found.

Facts About Meguti:

Inscriptions on eastern side suggests that it was built around AD 634 by a certain RaviKriti during the reign of the Western Chalukyan King Pulikesin II. The temple represents Dravidian architecture. The rubble on the roof appears to have been built up in very late times to form a barricade against missiles and to concert it to a small stronghold or watch tower.

This article is taken from my blog http://hobbymonger.wordpress.com/201...ole-karnataka/

Map for Jain pilgrimage centres

Map for Jain pilgrimage centres: 
(Tamil nadu & Kerala)
(Not fully updated)

சமண யாத்திரை ஸ்தலங்களின் வரைபடம் :
(தமிழ்நாடு / கேரளா )
(முழுவதும் குறிக்கபடாத )
வலைத்தளம் = http://rprtravelogue.blogspot.com/

ஓலைச் சுவடிகளுக்காக புதுச்சேரியில் ஒரு நூலகம்: 8,400 அரியவகை சுவடிகளைப் பாதுகாக்கும் பிரெஞ்சு நிறுவனம் - தி இந்து

ஓலைச் சுவடிகளுக்காக புதுச்சேரியில் ஒரு நூலகம்: 8,400 அரியவகை சுவடிகளைப் பாதுகாக்கும் பிரெஞ்சு நிறுவனம் - தி இந்து

புதுச்சேரியில் உள்ள பிரெஞ்சு ஆய்வு நிறுவனத்தில் 8400 ஓலைச் சுவடிக் கட்டுகளை பாதுகாத்து பராமரித்து வருகின்றனர். 

புதுச்சேரியில் பிரெஞ்சு அரசு நிர்வாகத்தின்கீழ் பிரெஞ்சு ஆய்வு நிறுவனம் செயல்பட்டு வருகிறது. ஆராய்ச்சியாளர்கள், துறை வல்லுநர்கள், பணியாளர்கள் என சுமார் 60 பேர் பணியாற்றும் இந்த நிறுவனத்தில் இந்தியாவின் இயற்கையையும் பண்பாட்டையும் ஆய்வு செய்து ஆவணப்படுத்தி வருகின்றனர். 

நமது தொன்மையையும் பாரம்பரிய பெருமைகளையும் நாம் பாதுகாக்க தவறிவிட்டபோதும் இந்த பிரெஞ்சு நிறுவனம் அதை எல்லாம் போற்றிப் பாதுகாக்கும் முயற்சியில் கடந்த 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக ஈடுபட்டு வருகிறது. அதன் ஒரு பகுதியாகத்தான் இங்கு ஓலைச் சுவடிக்கு என்றே ஒரு நூலகத்தை உருவாக்கி வைத்திருக்கின்றனர். அந்த நூலகத்தில் 8400 ஓலைச் சுவடிக் கட்டுகளை பாதுகாத்து வைத்துள்ளனர். 

இதுகுறித்து ’தி இந்து’விடம் பேசினார் இந்த நிறுவனத்தின் ஓலைச்சுவடி ஆராய்ச்சித் துறை தலைவர் டி.கணேசன். “இங்கு கிரந்த எழுத்து ஓலைச்சுவடி கட்டுகள் ஐயாயிரமும் தமிழ் ஓலைச்சுவடிக் கட்டுகள் ஆயிரமும் திகழாரி மொழியில் எழுதப்பட்ட ஓலைச்சுவடிகள் சுமார் 400 கட்டுகளும் உள்ளன. இவைகள் இல்லாமல் தெலுங்கு, நந்தி நாகரி மொழிகளில் எழுதப்பட்ட ஓலைச்சுவடிக் கட்டுகளும் உள்ளன. 

இவை அனைத்துமே நாங்களே ஊர் ஊராய் கிராமம் கிராமமாய் அலைந்து திரிந்து சேகரித்தவை. சில ஓலைச் சுவடிகள் எளிதில் கிடைத்துவிட்டன. எங்களின் நோக்கத்தைப் புரிந்துகொண்டு சில பேர் ஓலைச் சுவடிக் கட்டுகளை எடுத்துக் கொடுத்துவிட்டனர். சிலபேர் தரமறுத்தனர். அவர்கள் கேட்ட தொகையைக் கொடுத்துத்தான் ஓலைச் சுவடிக் கட்டுகளை வாங்க வேண்டியிருந்தது.

தமிழ்ச் சமணம் !: தமிழ்ச் சமணர்களின் தமிழ்த் தொண்டு! இரா.பானுகுமார்

தமிழ்ச் சமணம் !: தமிழ்ச் சமணர்களின் தமிழ்த் தொண்டு!: சமணரின் தமிழ் தொண்டு! தமிழ்ச் சமணரின் தமிழ்த் தொண்டு மிக சிறப்புடைத்து. பன்முகப்பட்டது. தமிழ்நாட்டைப் பொருத்தவரை, தமிழ் மீது சமணர்கள் சைனர்கள்) காட்டிய அக்கறை மிக பெரியது. பிறநாட்டு நல்லறிஞர் சாத்திரங்களைத் தமிழில் கொண்டு வந்தார்கள். தமிழ்ச் சமணர்கள் தொடாத இலக்கிய வகைகளே இல்லை எனலாம். ... சமணர்கள் அருளிய தமிழ் இலக்கியங்கள் : ஆசிரியர் தமிழ் இலக்கியம், இலக்கணம், நீதி நூல்கள், இசை, நடனம், நாடகம், கணிதம் போன்ற தலைப்புகளில் மிக நீண்ட பட்டியலைத் தருகிறார்

Hampi. Wikitravel

Hampi Panoramic View (Wikitravel)

Hampi (Wikitravel)

Understand

"Hampi" was the capital of Vijayanagar, a 14th century empire. The ruins of this imperial capital are spread out over an area of 26km². "A Forgotten Empire" (ISBN 1419101250) by Robert Sewell is an interesting book which describes the rise and fall of the Vijayanagar empire. Before the fall of Vijayanagar, diamonds were sold on the streets, but the main street selling diamonds and other precious stones was surprisingly called Pan Supaari Street (translated in English, it means betel-leaf betel-nut street). A visitor can still see the exact location of Pan Supaari Street in Hampi, which has been marked with a board by the Archaeological Survey of India.

Hampi is well worth the visit. The area is simply stunning and you will be in awe of the millions of boulders surrounding the area. Within this arid landscape lies a little oasis with lush palm, banana, and mango trees nestled near the river.

Hampi is a great place to spend a few days wandering around and discovering the rich, vibrant history while also having a bit of 'your' time.

Hampi hosts Hampi Utsav every year during first week of November. It is a visual delight as all the monuments/ruins are lit at night and it is a cultural extravaganza of dance and music. 2010 marked 500 years since the Vijayanagar king Sri Krishnadevaraya ascended to the throne.

Hampi Panoramic View (Wikitravel)

Get in

The nearest airport is at Hubli, 143km away from Hampi. Flying from Goa means that you have to change planes in Mumbai (or Bengaluru), making it an expensive and time consuming trip, and therefore useless.

By train

The nearest railway station is Hospet Junction (IR station code: HPT), 13km away.

Overnight trains run several times a week from Bangalore, Hyderabad and Goa. The trains are a much cheaper and more comfortable route than the tourist buses most people are led into. (2nd class air-con - bed with linen - costs ₹750 from Bangalore to Hampi). You can also catch an overnight train from Mysore to Hubli and from there to Hospet/Hampi. You can also get an overnight train, the Hampi Express, direct from Mysore to Hospet Junction. It departs Mysore at 6:15pm and is scheduled to arrive at 7:45 the next morning.

Here are some useful trains to get into Hampi: 

Train Number	Train Name	You may board at	You may alight at
16592	Hampi Express	Bangalore City 22:00, (Bangalore)	Hospet Junction 07:50
18048	Amaravathi Express	Vasco da Gama,Margao Junction	Hospet Junction
17603	Kacheguda Express (Slip Route)	Kacheguda (Hyderabad)	Hospet Junction
17003	KOP-HYD Express (Slip Route)	Hyderabad	Hospet Junction

From Hospet it's convenient to take a rickshaw to Hampi (₹80-120). Rickshaw drivers can be persistent and will poke their heads in the train before you even get off, but they may very well be the best option. Buses to Hampi are cheaper. It's about a kilometre and a half walk from the train station to the bus station. Take an Auto-rickshaw up to bus-stand (₹5 per head) and you can easily get frequent government buses for Hampi (₹17 per head). 

Hampi View (Wikitravel)

By car

Bangalore: 350km. Drive till Chitradurga on NH-4, take a right turn on NH-13 towards Sholapur till Hospet, and then drive another 13km to reach Hampi (direction towards Hampi is well marked). The road is in excellent condition till Chitradurga but then deteriorates rapidly. You are also likely to encounter traffic jams due to ore-laden trucks plying on NH-13.

Hubli: 150km

Hospet: 13km

Hyderabad: 360km. Take NH-7 till Jadcharla X-Road, turn right towards Mahboobnagar and carry on till Raichur. From Raichur, take Karnataka State Highway 20 towards Lingasugar, turn left at 10km after Raichur onto Karnataka State Highway 23 to Sindhanoor. The road on the last 15-25km stretch, after Gangavati, is not so bad. Lots of speed breakers in Karnataka. The 5-10km stretch just before the Andhra Pradesh - Karnataka States Border on Andhra Pradesh side is full of potholes.

Mumbai: About 800km or less: take NH-4 upto hubli & then go via Gadag-hospet. Alternately, take NH-4, exit to Sangli/Miraj, Go to Athni -Bijapur. (Donot take short cuts as roads are real bad.). You may choose to see Badami, Pattadakkal, Aihole as a 2 day add on excursion, else proceed to Hampi next day. Roads are average except speedbarkers combined with potholes and heavy traffic of large trucks. (Strictly avoid night driving). Prefer high ground clearance cars on this roads.

By bus

Karnataka State Road Transport Corporation operates daily buses to Hospet from Bangalore, Mysore and Gokarna. From Hospet you can go to Hampi on a local bus for ₹20. Book your tickets in advance if you want a coach or an air-con service, because the number of travellers is large (given that the place is very famous with foreigners) and the frequency of buses is less.

There are private bus companies operating from most places in Goa and from Gokarna which run an overnight service to Hampi. Unfortunately, there is no direct return so you take a local bus (or taxi) to Hospet and take it from there.

Hampi (Wikitravel)

Get around

The real pleasure in exploring Hampi comes from being on a bicycle or by walking around. Virtually every rock in Hampi has a story to say. This story is best heard if you give it time and walk around from rock to rock.

By bicycle

Bicycle is the best way to explore Hampi if you enjoy history, culture and nature. It usually costs about ₹60/day. Helmet and lock is included in the price. A little bit of walking is always required for exploring sites inside and out.

Another more convenient variant to see all the sights without climbing the hills is by Rikshaw. Bargain with your Rikshaw driver for a fixed rate (₹600-700 for a full day seems to be okay [Mar 2014]) and then hire an official Karnataka Travel guide (at the tourist office, they have fixed rates: 4h = ₹500, 8h = ₹800). It costs a little bit, but the explanations help you to see more then just stones and temples. To get an estimate of cost/content, you can talk to the guides before coming down to Hampi. The guides willingly share their cellular numbers and email addresses.

By motorcycle

It is very hot! Dry, dry heat. And the walk between some sites can be at least 5km. Plus, the surrounding area is quite breathtaking to ride around and you can explore some parts that the rickshaws won't take you. Guides are willing to ride on the back with you as well. This is a more expensive option than the rickshaw (not for the thrifty!) but it gives you more freedom and you can cover more in one day without rushing it. Take a guide with you one day, then do it all again by yourself the next. A bike like a scooty or kinetic Honda will cost you about ₹150 a day with additional fuel charges. You can also hire a 100cc motor bike for ₹200 a day. A litre of petrol will be sufficient for sight seeing around Hampi, but two litres would be handy if you have plans to go to Tungabadra Dam (some 15km from Hampi).

When renting a scooters/motor bikes petrol costs extra, and normally sold at 40-50% premium in the place you rent (a litre costs ₹100, Apr 2013). A petrol pump is located in Kamalapur, which sells petrol at ordinary price. Two litres will get you to the major sites around Royal Centre and back, but three litres is a safer option. The countryside is a beautiful place for a leisurely drive so it's worth taking lots of fuel.

Tungabhadra Dam (Wikitravel)

By car

Various Car Rentals are available in Hospet. They normally charge ₹750 to ₹1,000 for a day's sightseeing and pick up/drop off at railway station etc. There are several car rental companies in Hampi/Hospet including some prominent ones like SRB Travels, Zoomcar.in etc. Car rentals are also available from various rail heads and airports near by like Bangalore, Goa, Hyderabad, Belgaum to Hampi.

The ruins of Hampi are located within a 30km² area. While most of the famous places have motorable roads leading up to them.

Hampi Art (Wikitravel)

By boat

Most of the guest houses are on other side of the river (area called Virupapur Gadde). To access them, you need to cross river by Motor boat (₹10 for locals, ₹15 for tourists, boat runs until 18:00. If you cannot get on the boat, you have to pay auto ₹500-600 to take you other side via Hospet-Hugili- Hanumanhalli, which is a 40km tour. During moderate/high rains, the gates of Tungbhadra dam are opened which increases the water level and water flow in the river. In that case, you might get stranded on the other side of the river (Virupapur Gadde area)

See

Hampi is a visual delight, especially due to its stark contrast from most other places. Rocks are all you see whichever direction you look at. Vegetation is visible in the wet months; but again it never dominates the landscape. It is an ideal spot for people who are interested in history and/or nature.

There are many sites of interest in and around Hampi. The must-visits are Virupaksha Temple, Hampi Bazaar, Monolith Bull, Lakshmi Narasimha temple, Hemakuta Hill temples, Big Shivlinga, Vithala Temple (the famous Stone Chariot is located here), Hazara Rama Temple, Royal Enclosures, Queen's Bath, Zanana Enclosure (which also houses the Lotus Mahal), Elephant Stables, Achyut Raya temple, Statue of Lakshmi Narasimha (often mistaken for Ugra Narasimha - fiery form of Vishnu) owing to the damage suffered by this monolithic statue, Virupaksha Temple, Mahanavmi Dibba, the Stepped Bath and the Matanga Hill (from where one can see the most beautiful sun set ever). All these places are towards Hampi Bus Stand area and you don't need to cross the river.

You can buy a local map costing ₹15, and cover all the places on your own taking a hired bike/scooty. Otherwise, you can hire a car to do local sightseeing. It would cost you about ₹400-500.

Tungbhadra dam is another 16km from Hampi and it is towards Hospet. Hence, if you have plans to catch your train/bus back from Hospet, you could see Tungbhadra dam and return from Hospet. It takes around 45min to 1h to see Tungbhadra dam. You need to park your vehicles at the entrance and take Govt bus to the top and return. It takes ₹20 for to and fro.

There are also several "Shivalings" along the river which the boatman will guide you to. The old capital called Anegundi, across the river from Hampi also has many sites. You can also go to Anegundi from Virupapur gadde by road. There is a road alongside old broken bridge (Bukka's Aqueduct). The Hanuman Temple on Anjenaya Hill (involves climbing up 572 steps, is believed to be the birth place of Hanuman) and the Pampa Sarovar are worth a visit. Both of these places are around 7-8km from Old broken bridge.

There is Daroji bear sanctuary around 16km from Hampi, opposite side of Kamalapura/Hospet. It opens 13:00-18:00 Not a must see but you can go there for a nice drive/ride if you have some time to kill.

To do justice to all the sites, you need a minimum of 3 full days of sight seeing. To discover all the ruins, it may take much more than 3 days - perhaps months.

Do

Outdoor Activities

1. A good amount of walking is a must, as the ruins are scattered over a huge area. Moped/bicycle hire is a good option to move around.
2. Cross the river by one of those coracle ferry. If you can not swim, ensure that the coracle is not overcrowded. Your life is at stake. As of March 2013, the cost is ₹10 per person and ₹5 for each piece of luggage. The other side of the river (Anegondi) spots a number of pre Vijayanagara relics.
3. If coming in April to September time (off season) do check with the hotel for bookings especially if you plan to stay on Anegondi side of the river. Except a few prominent ones (e.g. Shanthi Guest House, Mowgli Guest House etc), the other guest houses and restaurants close down.
4. If you go there in Jun-August, you will not find coracle ferry in action, the river is usually very high then, so if you want to go Anegondi you have to travel c. 40km, I don't think you will like Anegondi after Hampi, actually there is nothing to see except the Hanuman temple on Anjana hill, but be prepare for a climb of about 600 steps.
5. If you are staying at Virupapur Gadde side of the river, plan and return by 6'o clock. If you have a train/bus to catch in the night, checking out before 6'o clock in the evening helps. If the ferry closes, the auto/car option becomes a much longer and costlier affair.
6. Rockclimbers frequently visit Hampi to scale the boulders and can often be seen around with their crashpads, mostly on the Virupapura Gaddi side of the river.
7. Wildlife - The occasional crocodile may be encountered in the river or on rocks midstream, sometimes several metres long.
8. Leopards frequent some of the rocky hills, sometimes not too far from human habitation, and may venture out at night to prey on dogs or the odd goat. *Sloth bears are not only confined to Daroji sanctuary, but may wander the sugar cane fields at night. They can be dangerous when encountered with cubs in tow.
9. As many as 185 species of bird can be identified at various times of the year in the Hampi environs.

Volunteer

Hampi Children Trust takes care of 38 children with studies, food (all 3 meals, seven days a week) and medical care. Some children live in-house while others stay in the locality. Spend time with the children on scheduled picnics every Saturday from 15:00 to 18:00. Their language teacher, Chidu, takes them to a pre-designated area (the river area, Matunga Hill, etc) where the children let their wild streak take over. Set up by a Britisher, Tim and local Kalidas. See their neat classroom with weekly responsibilities laid out for each child for the upkeep of the trust. Ask for a scrapbook made by other volunteers as part of their art projects. Sundays closed. Ask for longer duration volunteering options if interested. Directions: Hampi main bazaar. From the main road leading up to the Virupaksha temple, take a right to go into the main bazaar. The trust is a few metres on the left.

They accept voluntary donations or dedicated sponsors at ₹12,000 per child, per year.

Buy

The stone carvings are made by local artists and are a good buy here. The same thing in Bangalore will cost ten times the price. The hand stitched blankets are also a good buy.

Eat

There are lots of places in Hampi Bazaar where you get satisfying and inexpensive food, though be prepared for a long wait at most places as the chefs are typically family members who prepares food to order. However, they are good at their jobs and can offer a wide range of different cuisines.

Restaurants:

• Laughing Buddha restaurant This is on other side of river (Virupapur Gadde) and close to Shanthi guest house. There are mattress, cushions and low benches in it. So, you can just lie down and sit at ease. Continental food is very nice here with good variety. It also offers Punjabi food.
• The Goan Corner , an idyllic cafe on the other side of the river is an experience in itself. Really really famous among the foriegner crowds, it takes a 10-15 min walk across the green paddy fields to make your way to this place.It is run by a very friendly family where the lady don, Sharmila reigns supreme.Unlike the other closely arranged cafes, Goan Corner is rather desolated and adds to the magic that Hampi creates.
• Sagar Hotel's Idli, Dosa & Gunta Ponganalu. Just besides Gopi Guest House and right infront of the Shambhu Guest House, which are located near the Virupaksha Temple, 'Shankaramma' under a thatched roof makes delicious idlies, dosas and the tasty 'gunta pongal.' Do not miss this place. The food is not only delicious but also very cheap.
• Mango Tree.The place has relocated from the banks of the river Tungabhadra to a shack near by .. The food is below average both in terms of taste and the size of the portions...Not worth a mention.As far as beverages go .. i had ordered a masala tea and i got a glass of it ( no cups around here ) with tea powder floating on the top... The ambiance is alright ( not what it must have been by the river ).... they play nice music... the staff is alright too.. but food should be the real hero in a restaurant and mango tree fails to deliver in that department....
• Garden Paradise. This is behind the line of shops in Hampi Bazaar which are towards left in the direction towards Virupaksha Temple. Located by the banks of Tungabhadra river, the ambience is quite pleasant. Reasonably priced too. They offer huts as well for accomodation.
• Mayura Bhuvaneshwari, Kamalapura. Hotel Mayura Bhuvaneshwari serves delicious buffet lunch for veg approx 100/-. If you plan your day such that you reach kamalapura around mid-day, this can be a great place for lunch. Unlimited food is served in very clean and serene surroundings. Even thought a very popular and a very clean hotel, make sure you use packaged drinking water. 100.
• Durga Roof Top, Near Virupaksha Temple (From the bazaar when you approach Virupaksha Temple, take a right at the temple, next take a left ( as the road turns), take a right further and you will find yourself at Durga Roof Top.). Very good and authentic north Indian food and their Hello to the queen dessert is simply amazing. 
• Tom & Jerry. Located on the east-side of the bazar-area near the boulders. Small but very comfortable rooftop-restaurant that serves delicious homecooked food in a very friendly atmosphere. 
• Chillout Restaurant. Excellent food and very friendly staff.Try their divine Nargis Kofta.They also make decent pizza.
• All Tribes Coffee Shop, near Funky Monkey. Great, cheap and open hangout place for travellers and backpackers. Meet nice and interesting people,get to know local people. The coffee shop serves coffee and indian tshai, cookies and other sweets. There is a fair trade shop and vegan friendly. During the day are many activities, like meditation, video screenings and camp fires. Family friendly. 
• Prince Resturant, Hampi. Prince Restaurant is a decent place with limited varieties to offer in indian, chinese and continental cuisines at affordable rate. One must definitely try the Hotel Prince's Biryani, when you reach there. It is the second best thing in Hampi and the best biryani ever. 
• Venkateshwara restaurant, Hampi main bazaar (Near the Mango Tree restaurant (new location)). Small place which serves up local fare (meals/thalis and dosas) at dirtcheap prices (₹50 for a thali). Recommended for those in a budget. It is well known by the locals so ask around for directions. Has only 4 tables so you may have to wait for seating. 
• Sri Shirdi Sai Tiffin, College Rd, Hospet. 07:00-23:00. If you happen to be in Hospet( waiting for your bus/train etc.), do not miss the chance to savour the softest and tastiest Idli-wada in Karnataka. On College Rd, just look out for the most crowded eatery. ₹30 for one plate of Idli Wada (Mar 2014). 

Drink

Hampi is a religious centre so drinking alcohol is not allowed. Therefore, beer or other alcoholic drinks are generally not available at local restaurants. However, Hotel Mayura Bhuvaneshwari in the neighbouring town of Kamalapur has a bar that serves beer and wine. Ask your rickshaw driver to take you to Hospet, where you can purchase cheap booze from rowdy and definitely illegal but tolerated alcohol shops.

A few hotels like Shanti and Kishkinda, which are located across the river, do serve beer and hard liquor like whisky, vodka, rum, etc
Sleep

There are several guest house in Hampi, though staying in Hospet or the nearby town of Kamalapur are also options. Staying at Hospet gives easy accessibility to Railway Station and better Hotels. Hampi is also not very far from Hospet. There are no ATMs in Hampi, so remember to withdraw any cash beforehand from Hospet or the closer Kamalapur (4km before Hampi while coming from Hospet). Kamalapur has 3 ATMs all near to each other - State Bank of India, Axis Bank and Bank of India.

Most guest houses in Hampi are rather basic. Do not expect too much. Avoid places recommended in the Lonely Planet guide, because they immediately raise their rates and lower their quality. A lot of cheaper guest houses are situated across the river on the Hampi Island (Virupapur Gaddi), popularly known as the 'Hippie Island'.check properly the guest house near bus stand, as those are ill maintained and not properly clean

• Lakshmi Heritage Tourist Home, Janata plat, near gopi guest house and virupaksha temple (http://maps.google.co.in/maps?hl=en&tab=wl), ☎ +91 948 171 5421. checkin: any time; checkout: 09:00. The decor, equipment, and cleanliness of the apartments is second to none. The friendliness and efficiency of the staff is first class. 300m from local bus stand. Restaurant, free parking and rooms with free Wi-Fi access. Air-conditioned guest rooms have TV with cable channels and en suite bathroom with toiletries and hot shower facilities. Select rooms have a balcony. The staff at the tour desk can assist with travel arrangements and car rental services. Laundry services are offered. ₹150.
• Hotel Malligi, 10/90 JN Road, ☎ +91 839 422-8101, [1].  9km from ruins. Blue Mist, Temptations & Waves restaurants. Spa, pool.</sleep>
• Kiran Guest House, Janata Plot, ☎ 09448143906 OR-08394-204159. checkin: any time; checkout: 09.00. Clean rooms with attached bathrooms. 24 hours hot water. All the rooms have solar powered lights and all have solar powered fans, which can come in handy because the regular power goes out regularly.. It is run by a family and is in a very quiet location ₹600 (email, Nov 2013). 
• Sai Plaza, virupapura gaddi (hampi), ☎ 9448797040. checkin: 10:00; checkout: 10:00. A nice river view guest house situated just across the river. It has nice thatched-roof rooms, oriental look, and river-side location. Rooms have double beds, attached bathrooms, swing bed. Multi-cuisine restaurant, where you can relax on mattresses, listen to music while ordering ₹990. 
• Shanthi Guest House is situated across the river Tungabhadra. After you cross the river, take a left and at the end of the lane, as you walk besides paddy fields, is the Shanthi Guest House. This is a nice place to relax, as it offers cottage-style accommodation. It is managed by Krishna and Rao. The prices are around ₹900 per room (Jan 2014). There is a restaurant on site making good pizzas and acceptable local food for similar prices to other places nearby. Their phone number is +91 839 432-5352.
• Sree Rama Guest House is close to the main temple offers decent accommodation with private bathroom. From the bazaar, turn right just in front of the main temple and then follow the main road. The hotel also gives electronic mosquito killers for free. The Internet downstairs is one of the best in Hampi. Room charge is ₹200-250 per night (Jan 2008)
• Sunny Guest House is situated across the river(Virupapur Gadde, Hampi). It is a nice place to stay. They have a nice garden. This place is very calm and relaxing. The prices are affordable. Their phone number is +91 853 328 7169.
• Vicky's charges around ₹500 per room (Jan 2008) and has a mediocre rooftop restaurant. The rooms are not the cleanest and the bathroom definitely needs refurbishment. There are three computers downstairs and only the one on the left is in working condition. The other two are very slow. It used to be good until all the tourists swarmed into it under the guide of Lonely Planet.
• Rolling Stone Homestay, Across the river. Really basic huts for ₹400 per night - based on 2 sharing a hut. Not the cleanest, constant power cuts but have a bed, mosquito net, very basic shower and western toilet plus a fan. Only stay here if you can deal with just the basics. 
• Mowgli Guest House, Across the river, [2]. Next to Shanthi guest house and good view of river. Thatched cottages overlooking the paddy fields and river have a balcony and swing like Shanthi guest house. Priced at ₹700 for cottages without solar backup, ₹900 without (prices April 2013), however since power is restored generally at nights and the day is spent out sight-seeing, the ₹700 option is good enough. It has a nice restaurant which again provides river side view and has good Indian food. Local, cheaper food is also available nearby by taking a left from the entrance and walking a kilometre to the main road. 
• Hema guesthouse, Across the river (Anegundi Side). checkout: 9:30am. Nice, well-maintained and clean bungalows, each with hammock. The ambience itself is pretty nice and the staff are quite welcoming. The rooms are very basic but clean and tidy. You can plan to eat here as well and the food is pretty decent. 600rs (dec 2013). 
• Mayuram Home Stay, Janata Plat, near Gopi Guest House, ☎ (mobile) 9448801852 or (owner's residence) 08394241693. checkin: anytime; checkout: 9 am. Mayuram Home Stay is very near to the temple and offers recently refurbished clean tidy en-suite rooms with hot water, mosquito nets, and a backup generator for 24 hour electricity. A good place to stay in clean and comfortable surroundings. The owner Ravi also owns a very good travel agency nearby called ISSTA travels. Recommended. 400 to 500.
• Rashmitha Guest House, Janata Plat, ☎ +91 839 424-1945 (owner's residence) or +91 948 164 5104 or +91 948 090 7200 (mobile). Checkout: 09:00. Recently refurbished en suite rooms with hot water, mosquito nets, and a backup generator for 24 hour electricity.
• Shambhu Guest House, Janatha Plot (Close to Virupaksha temple), ☎ 9480386751. checkin: Any Time; checkout: 09.30. 5 double attached Bath rooms with 24 hours hot shower and electricity backup generator service and beautiful River view, and offers recently refurbished clean tidy en-suite rooms mosquito nets. ₹300-400      Boulders, Narayanapet (7 kms from Hampi), ☎ 09242641551, [3]. This is easily one of the more expensive places to stay at in Hampi located in a sprawling 100 acre odd property in Hampi, which is unspoiled by civilization (barring the accommodations). The hotel has taken a lot of trouble in trying to ensure that it blends into its local surroundings and they have done an excellent job at that. Its about a 20-30min drive to the ferry point to Hampi and rides to and from the hotel are complimentary. The hotel itself offers activities indoor and outdoor. The outdoor nature walk along the boulders is simply beautiful and their viewpoints are quite breathtaking. They also have ancient cave paintings on the property. You should also keep in mind that since the property is large, it does have wild animals that traverse in and out of the property and you could be very lucky and spot a leopard or crocodile. All in all I would recommend a stay here. rack rate 3500 per person (dec 2013).
• Hotel Sreemata (Koppal), Hospet Road (NH 63), ☎ 08539221168, [4]. checkin: 24hrs; checkout: 24hrs. Situated in Koppal, the gateway town to Hampi - the UNESCO world heritage site; Hotel Sreemata is a modest property ideal for the business and leisure traveler. The hotel is located 1.5km away from the railway station and a short drive from Hampi ruins, which was once the capital of the Hindu empire, Vijay Nagar who ruled South India. This hotel equipped with lots of amenities and surrounded by the historic and mythological remains makes for a perfect stay. 34 elegantly furnished rooms including air-con and fan rooms and suites. ₹600. 

Get out

Tungabhadra Dam and its associated gardens are nice. It has got a nice dancing fountain too. Visiting the tungabhadra dam can be a nice filler instead of just waiting for the bus/train (typically at 22:00/23:00). Auto-rickshaw can take directly from Hampi to Tungabhadra dam base at a cost of ₹400 (Mar 2014) and then you can have the bus by paying ₹20 per person for a half hour visit to the dam. Autos are not allowed till the top of dam.

Hampi Panorama (Wikitravel)

பஞ்சவன் மாதேவிச்சரம் வரலாறு. குடவாயில் பாலசுப்ரமணியம்.

Flex board describing Panjavan Madevi History

பஞ்சவன் மாதேவிச்சரம் வரலாறு குடவாயில் பாலசுப்ரமணியம்.  குடவாயில் கட்டுரைகள் (Source: http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=1066097&page=88)

சோழப் பெருமன்னர்கள் வரிசையில் திலகமென திகழ்ந்த முதலாம் ராஜராஜனின் மனைவியே இந்த பஞ்சவன்மாதேவி.இவர் சேரர் குறுநில மன்னர்களுள் ஒருவராகிய பழுவேட்டரையரின் மகள்.திருச்சி மாவட்டம் உடையார்குடி தாலுகாவில் உள்ள பழுவுரே இவரின் ஊராகும்.பழுவூர் கோவிலில் உள்ள முதலாம் ராஜராஜனின் 27 ஆம் ஆண்டு கல்வெட்டில் இவரைப்பற்றி "அவனி கந்தர்ப்புரத்து பழுவூர் தேவனாரின்(பழுவேட்டரையரின்) திருமகள்" என்று கூறுகிறது.திருப்புகலூர் கல்வெட்டால் இத்தேவியின் மற்றொரு பெயர் "நக்கன் தில்லையழகி" என அறிய முடிகிறது.

பஞ்சவன் மாதேவி ஒரு தளிச்சேரி பெண் என்றும் ,ஆடல் கலை மற்றும் போர்த்திறனிலும் சிறந்து விளங்கியவள் என்றும். ராஜராஜன் உள்ளம் கவர்ந்த அன்பு மனைவி என்றும், ராஜராஜன் தஞ்சையில் பெரிய கோவில் எழுப்பிய பொழுது மன்னனுக்கு எல்லாமுமாக இருந்து உதவி செய்தவர் என்றும். ராஜேந்திர சோழனை தன்னுடைய சொந்த மகனாக பாவித்து வளர்த்தவர் அதலால் ராஜேந்திரனை தவிர வேறு யாரும் ஆட்சிக்கு போட்டியாக வந்துவிடக்கூடாது என்று மூலிகை மருந்து உண்டு தன்னை மலடாக்கி கொண்டவள் போன்ற பல செவிவழி செய்திகள் உண்டு.

பஞ்சவன் மாதேவி அளித்த கொடைகளும்,சாதனைகளும் பலவாகும்.நினைவு கூறத்தக்க வகையில் புகழ் மிகுந்து திகழ்ந்ததால் சோழ நாட்டில் ஓர் ஊருக்கே இவர் பெயரால் "பஞ்சவன் மாதேவி சதுர்வேதி மங்களம்" என பெயர் மாற்றம் ஏற்பட்டது.

பஞ்சவன் மாதேவிச்சரம் என்பது ராஜராஜனின் தேவி பஞ்சவன்மாதேவி மறைந்த பிறகு, ராஜராஜ சோழனின் மகனான ராஜேந்திர சோழனால் தன் சிற்றனைகாக எடுக்கப்பட்ட நினைவாலயம்.இத்திருகோவிலில் காணப்படும் ராஜேந்திர சோழனின் கல்வெட்டு இதனை "பழையாறையான முடிகொண்ட சோழபுரத்துப் பள்ளிப்படை பஞ்சவன் மாதேவிச்சரம்" என்று குறிப்பிடுகிறது. இதே கல்வெட்டில் ராஜேந்திர சோழனின் தளபதி அருண்மொழியான உத்தம சோழ பிரம்மராயன் பற்றியும், சைவ மடங்களுள் ஒன்றான லகுலிசமடம் பற்றியும் அதன் தலைவர் லகுலிச பண்டிதர் பற்றியும் பல வரலாற்று தகவலை சுமந்து நிற்கிறது.

இக்கோவில் திருச்சுற்றில் உள்ள விநாயகர்,பிச்சை தேவர்,ஆலமரச் செல்வர்,லிங்கோத்பவர், பிரம்மன்,துர்க்கை போன்ற சிற்பங்கள் ராஜேந்திர சோழனின் தனி முத்திரையாகும்.இரண்டு சிவபெருமானின் கோல நிலைகளில் பல்லவர்களின் கலைமனம் கமழ்கிறது. இவை கி.பி. 710-715 வரை ஆண்ட இரண்டாம் நந்தவர்ம பல்லவனின் காலத்தில் அவனது கோநகரான பழையாறையில் இடம் பெற்று இருந்த சிலைகளாய் இருக்கலாம்.

கருவறையின் அர்த்தமண்டபத்தில் உள்ள நந்தியும் கல்தூணும் பழுவேட்டரையர்களின் கலைப்படைபாகும்.இதே போன்ற நந்தியும் தூணும் பழுவுரிலும் காணபடுகிறது. பழுவேட்டரையரின் மகள் என்பதால் இத்தேவி பிறந்த மண்ணின் கலைமனம் கருவறையில் வீசுகிறது என்பது ஆராய்ச்சியாளர்களின் கருத்து

சோழ பெருமன்னர்களின் தலைநகராகவும்,சோழ அரச குடும்பத்தினர் இறுதிவரை வாழ்ந்த இடம் என்ற பெருமையை உடைய பழையாறை மாநகரில் ஒரு பகுதியாக திகழ்ந்த பட்டீச்சரம் எனும் சிற்றூரில் அமைந்துள்ளது இந்த பஞ்சவன் மாதேவிச்சரம். பட்டீச்சரம் தேனுபுரிச்சரர் திருகோவிலில் இருந்து அரை கி மீ துரத்தில் உள்ளது இந்த பள்ளிப்படை ஆலயம். தற்பொழுது இந்த கோவில் ராமநாதன் கோவில் என்று அழைக்கபடுகிறது.

மேற்கூரிய தகவல்கள் குடவாயில் பாலசுப்ரமணியம் ஐயாவின் குடவாயில் கட்டுரைகள் என்னும் நூலில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது. 

பழந்தமிழரும், கூத்துக்கலையும்! இல. கணபதிமுருகன் தமிழ்மணி (தினமணி)

பழந்தமிழரும், கூத்துக்கலையும்! இல. கணபதிமுருகன் 

தமிழ்மணி (தினமணி) 10.8.08 

https://groups.google.com/forum/#!msg/mintamil/5J1VAiwLT6Y/C0wkEjn6jZcJ

தமிழினம் பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை இசையோடு ஒன்றிய வாழ்வைக் கொண்டிருந்த பெருமைக்குரியதாகும். பண்டைத் தமிழ் நூல்களான

• அகத்தியம்,
• செயிற்றியம்,
• சயந்தம்,
• குணநூல்

போன்ற நூல்களில் தமிழ்க் கூத்து வகைகள் தெளிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளன.

இசையும், கூத்தும், பிரிக்க இயலாத வகையில் பின்னிப் பிணைந்தே மக்களை மகிழ்வித்து வருவதாகக் கூறலாம்.

இசை, ஆட்டம், தாளம் ஆகிய மூன்றும் சேர்ந்ததன் தொகுப்பே "கூத்து" எனலாம். பொதுவாக சிலப்பதிகாரத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு கூத்தினை,

• வேந்தியல் (மன்னர்களுக்காக ஆடுவது)
• பொதுவியல் (பொது மக்களுக்காக ஆடுவது)

என இருவகைப்படுத்தலாம். 

சிலப்பதிகாரத்தின் அரங்கேற்றுக்காதை "அவிநயம்" பற்றி விளக்குகிறது. பெண்கள் ஐந்து வயதிலிருந்து பன்னிரெண்டு வயதுவரை (7ஆண்டுகள்) பரதநாட்டியம் கற்றனர். பாடலின் பொருளை முகபாவம், அங்க அசைவுகள் போன்றவற்றின் வாயிலாக விளக்குவதே நடனம் (அ) கூத்து என வரலாற்று ஆய்வாளரான என்.சுப்பிரமணியன் விளக்கம் தருகிறார். 

கூத்துக் கலைஞர்களும், கூத்தநூல்களும்:

நடனமாடும் ஆண்மகன்

• கூத்தன்,
• ஆடுமகன்,
• ஆடுகளமகன்

எனப்பட்டான்.

நடமாடும் பெண்மகள்

• நடனமகள்,
• விறலி,
• கூத்தி,
• ஆடுமகள்,
• ஆடுகளமகள்

எனப்பட்டாள்.

இவர்கள் நடனமாடிய அரங்கம் "ஆடுகளம்" எனப்பட்டது.

• வீரம்,
• அச்சம்,
• இழிவு,
• வியப்பு,
• இன்பம்,
• துன்பம்,
• நகை,
• நடுவுநிலை,
• வெகுளி

என்னும் ஒன்பது சுவைகள் நடனத்துக்குரியவையாகக் கருதப்பட்டன. "சந்திக்கூத்து" எனப்படும் கூத்தை ஆடியவர்கள் "கண்ணுளர்" எனப்பட்டனர்.

• பரதம்,
• பரதசேனாபதியம்,
• குணநூல்,
• முறுவல்,
• சயந்தம்,
• கூத்தநூல்,
• இந்திரகாளியம்,
• செயிற்றியம்,
• இசை நுணுக்கம்,
• அகத்தியம்,
• மதிவாணனார் நாடகத்தமிழ்,
• பஞ்சமரபு

போன்றவற்றை சங்க காலத்தில் இருந்த கூத்த நூல்களாக வகைப்படுத்தலாம்.

கூத்துக்கலை பற்றிய ஆதாரங்கள்:

 

கல்வெட்டு ஆய்வாளரான என்.ராமசந்திரன் 1962ல் அங்கல்லூர் (நல்லமலை) என்ற இடத்தில் கண்டறிந்த கல்வெட்டானது தொல்தமிழரின் நடனம் பற்றி விளக்குகிறது. இதன் காலம் கி.பி.3ம் நூற்றாண்டு என நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. இதன் நடனக் குறியீடுகள் "சமணத்துறவி" ஒருவரால் பொறிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது. 

கி.பி.7ம் நூற்றாண்டில் வரையப்பெற்ற "சித்தன்ன வாசல் ஓவியங்கள்" வாயிலாக பல்லவர் நடனக்கலையின் சிறப்பம்சத்தினை உணரலாம். இங்குள்ள பரதநாட்டிய அபிநயங்களில் "ஹஸ்த அபிநயச் சிற்பம்" குறிப்பிடத் தக்கதாகும். 

இராஜராஜசோழன் 108 பரதநாட்டிய கரணங்களை, பிரகதீஸ்வரர் ஆலயத்தின் உச்சியில் வரையுமாறு செய்ததில் இருந்து அம் மன்னனுக்கு நாட்டியத்தின் மீது கொண்ட ஈடுபாடு விளங்கும். 

கூத்துக்கலையும் தேவதாசிகளும்:

 

இந்தியாவில் கோயில்களில் தெய்வப்பணி புரிவதற்காக ஆண்டவர்க்கு அணங்குகளை அர்ப்பணிக்கும் வழக்கம் எப்போது தொடங்கியது என்பதை வரையறுத்துக்கூற இயலாது. ஆனால், தமிழகத்தில் தேவதாசி முறையைப் புகுத்தியவர்கள் "சோழர்கள்" என்பர்.

"பொட்டுக்கட்டுதல்" என்னும் வழக்கத்தின் வாயிலாக கோயிலுக்கு பெண்கள் (தேவரடியார்கள்) காணிக்கை ஆக்கப்பட்டனர். பெரும்பாலும் 14 வயதுக்கு உட்பட்ட பெண் குழந்தைகளுக்கு பொட்டுக்கட்டுதல் என்னும் சடங்கு ஏறக்குறைய திருமண நிகழ்ச்சி போலவே ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு, கோயிலில் சேர்க்கப்பட்டனர். 

"பொட்டுத்தாலி" என்னும் ஒருவகை மங்கலநாண் அணிவித்து பெண்கள் கோயிலில் பணிசெய்ய அமர்த்தப்பட்டனர். பொட்டுத்தாலியை கோயிலின் இறைவனுக்குப் பதிலாக கோயில் அந்தணர்(அ) பூசாரியே நேர்ந்து விடப்பட்ட பெண்ணுக்குக் கட்டினார். இச் சடங்குக்குப்பின் குறிப்பிட்ட பெண் கோயிலுக்கு சொந்தமானவளாக கருதப்பட்டாள். இல்வாழ்க்கையில் ஈடுபட அவர்களுக்கு அனுமதி இல்லை. 

கோயிலுக்கு பொட்டுக்கட்டிவிடும் இவ்வழக்கம் சிரியா நாட்டு "ஹேலியோ போலிஷ்" மற்றும் அர்மீனியா, மேற்கு சிற்றாசியாவில் உள்ள லிடியா மற்றும் கிரேக்க நாட்டின் கோசின்னித் (Cuzinith) என்ற நகரிலும் நிலை கொண்டிருந்தது. மெசபடோமியாவிலும் இதே முறை பின்பற்றப்பட்டு வந்தது. "மர்துக்" மற்றும் "ஷமஷ்" போன்ற கடவுளர்களுக்கு அங்குள்ள மகளிர் மணம் செய்து வைக்கப்பட்டனர். (மேலும் பார்க்க - http://www.kamat.com/kalranga/women/devadasi.htm)

கோயிலில் நடமாடுதல் மட்டுமல்லாது, கோயிலில்

• திருவலகிடுதல்,
• திருமெழுகிடுதல்,
• படையல் அரிசியைத் தூய்மைப்படுத்துதல்,

திருப்பதிகம் பாடல் போன்ற பணிகளையும் தேவரடியார் செய்துவந்தனர்.

பல்லவர்கள் காலத்தில் தேவதாசிகள்

• விற்கிருதை,
• பிரத்தியை,
• பக்தை,
• கிருதை,
• அலங்கரி,
• ருத்திரகணிகை,
• கோபிகை

என ஏழு வகைப் பிரிவினராக இருந்தனர்.

தேவரடியர்(அ) தேவதாசிகள் திருநீறுத்தட்டும், புஷ்பத்தளிகை போன்றவற்றை விழாக்காலங்களில் எடுத்துச்செல்வர். அம்மன் மற்றும் சுவாமிக்கு இவர்கள் "கவரி" வீசவும் செய்ததால் "கவரிப்பிணா" என்றும் அழைக்கப்பட்டனர்.

• சிவன் கோயிலில் பணி செய்து வந்தவர்கள் ரிஷபத்தளியலார் என்றும்,
• வைணவக் கோயில்களில் இருந்தவர்கள் ஸ்ரீவைஷ்ணவ மாணிக்கம்

எனவும் அழைக்கப்பட்டதாக கல்வெட்டுகள் தெரிவிக்கின்றன. 

முதலாம் இராசராசன், தஞ்சைப் பெரிய கோயிலின் இறை பணிக்காகவும், இசை நடனத்தை வளர்க்கவும் ஆடல், பாடல்களில் வல்ல 400 பெண்கள் வரவழைத்தான். அவர்கள் தளிச்சேரிப் பெண்டுகள்(தளி - கோயில்) எனப்பட்டனர். அவர்கள் தங்கியிருந்த இடம் "தளிச்சேரி" எனப்பட்டது. 

முதலாம் இராசராசனால் குடியமர்த்தப்பட்ட பெண்டுகள் அனைவரும் சோழர் பழந் தலைநகரமான "பழையாறையின்" வடதளி, தென்தளி எனப்படும் சிவாலயங்களைச் சேர்ந்தவர்களாவர். முதலாம் இராசேந்திரன் கங்கை கொண்ட சோழபுரக்கோயிலைச் சேர்ந்த 24 தேவதாசிகளுக்கு நிலமும், பொன்னும் கொடையாக அளிக்கப்பட்ட செய்தியை "குளம்பந்தல் கல்வெட்டு" வாயிலாக அறியலாம்.

• தலைக்கோலி,
• காவிதிகானை பேராள்,
• காவிதிதாங்கி

போன்ற பட்டங்கள் தேவரடியார்களுக்கு வழங்கப்பட்டன. "தலைக்கோல்" என்பது ஏழுசாண் நீளத்தில் மூங்கிலால் ஆனதாகும். கணுக்கள் தோறும் மணிகள் பதிக்கப்பட்டு இடையிடையே "பொன்கட்டு" இடப்பட்டிருந்தது.

இந்திர விழாவின்போது தலைக்கோலுக்குப் பூசை நடத்தப்பட்டு ஆடல் மகளிருக்கு இக்கோல் வழங்கப்பட்டது. இக்கோலைப் பெற்றவள், "தலைக்கோலி" எனவும், நட்டுவன் "தலைக்கோலாசான்" எனவும் பாடல் பாடியோர் "தோரியமடந்தை" என்றும் அறியப்பட்டனர். 

தேவரடியார்களில் சிலர் அறப்பணியும் மேற்கொண்டனர் என்பதற்கு ஆதாரமாக, சடையவர்மன் வீரபாண்டியன் (13ம் நூற்றாண்டு) ஆட்சி காலத்தில் தேவரடியார்களில் ஒருத்தியான துக்கையாண்டி மகள் நாச்சி குடுமியான்மலை குடைவரையின் தெற்குப் பக்கத்தில் உள்ள "சவுந்திரநாயகி அம்மன்" கோயிலைக் கட்டியிருக்கிறாள் என அறியப்படுகிறது. 

கோயில் கலைப்பணிக்காக நியமிக்கப்பட்ட தேவரடியார்கள் அமைப்புகாலப்போக்கில் மாறுதல் அடைந்தது. அம்முறை பின் ஒழிக்கப்பட்டது. 

தமிழ்க் கூத்துக்கலையிலிருந்து பிரிந்து உருவான பரதம் இன்றளவிலும் ஓரளவு சிறப்புப் பெற்றிருப்பினும் பிற கூத்து நடனங்கள் ஆதரவின்றி அழியக்கூடிய தருவாயில் உள்ளன என்பது மறுக்க இயலாத உண்மையாகும்.

நலிந்து வரும் கூத்துக் கலைஞர்களுக்கு ஆதரவளித்து, கூத்துக்கலையை காப்பதன் வாயிலாகவே தமிழர் பண்பாட்டை உலக அரங்கில் மிளிரச்செய்ய இயலும்.

இல. கணபதிமுருகன்

நன்றி: தமிழ்மணி (தினமணி)

- - - - - - - - - - - - - - - -  - - - - - -  - -  - - - - - - - - - - - - -  - - - - - - - -  - - - - - - - -

"தமிழ்மணி" பகுதியில் 10.8.08 அன்று வெளியான கணபதிமுருகன் எழுதிய "பழந்தமிழரும் கூத்துக்கலையும்" என்ற கட்டுரையில் சில பிழைகள் காணப்படுகின்றன. 

"சிலப்பதிகாரம் அரங்கேற்று காதை "அபிநயம்" பற்றி விளக்குகிறது" என்று எழுதியுள்ளார். அரங்கேற்று காதையில் "அபிநயம்" என்ற சொல்லே கையாளப்படவில்லை. "அவிநயம்" என்ற சொல் சிலப்பதிகாரத்தில் ஒரே ஒருமுறை எடுத்தாளப்படுகிறது. அவிநயம் பற்றிப் பேசியிருப்பவர் அடியார்க்குநல்லார்.

"பாடலின் பொருளை முக பாவம், அங்க அசைவுகள் போன்றவற்றின் வாயிலாக விளக்குவதே நாடகம் (அ) கூத்து" என்று வரலாற்று ஆய்வாளரான என்.சுப்பிரமணியன் விளக்கம் தந்திருப்பதாக குறிப்பிட்டுள்ளார். அரங்கேற்று காதைக்கான உரையில் அடியார்க்குநல்லார் குறிப்பிடும் "சொக்கம்" எனும் ஆடல்வகை, பாடலுடன் தொடர்புடையதன்று.

• பாடலின் பொருளை அங்கங்களின் வழி விளக்கும் ஆடல் "அவிநயக் கூத்து."
• கதை தழுவி வரும் கூத்தே "நாடகம்."

கி.பி.7ம் நூற்றாண்டில் வரையப்பெற்ற "சித்தன்னவாசல் ஓவியங்கள்" வாயிலாக பல்லவர் நடனக்கலையின் சிறப்பம்சத்தை உணரலாம். இங்குள்ள பரதநாட்டிய அபிநயங்களில் "ஹஸ்த அபிநயச் சிற்பம்" குறிப்பிடத்தக்கது என்கிற கூற்றும் சரியன்று. 
 
சித்தன்னவாசல் ஓவியங்கள் பாண்டியர் காலத்தவை என்பதும் கி.பி.9ம் நூற்றாண்டில் நிகழ்ந்த மதுரை இளங்கெளதமனின் திருப்பணியின்போது வரையப்பட்டவை என்பதும் கல்வெட்டு சான்றுடன் நிறுவப்பட்டுள்ளது. "ஹஸ்த அபிநயச் சிற்பம்" இக்குடைவரையில் எங்கும் இல்லை. ஓவியங்களிலுள்ள இடுப்பளவிலான இரண்டு பெண்களின் ஆடல் தோற்றங்கள் பரதநாட்டிய அவிநயங்கள் இல்லை. பரதநாட்டிய அவிநயங்களில் "ஹஸ்த அபிநயம்" என்ற சொல்லாட்சி இல்லை. முத்திரைகளே உள்ளன. 

"இராஜராஜ சோழன் 108 பரதநாட்டிய கரணங்களை, பிரகதீஸ்வரர் ஆலயத்தின் உச்சியில் வரையுமாறு செய்ததில் இருந்து அந்த சோழ மன்னனுக்கு நாட்டியத்தின்மீது கொண்ட ஈடுபாடு விளங்கும்" என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறார் கட்டுரையாளர். ஆனால், தஞ்சாவூர் இராஜராஜீசுவரத்தில் (பிரகதீசுவரர் என்ற பெயர் கோயில் கல்வெட்டுகளில் இடம்பெறவில்லை) காணப்படும் கரணங்கள் பரதநாட்டியக் கரணங்கள் அன்று. அவை நாட்டிய சாத்திரத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் அங்ககாரங்களின் கூறுகள். இராஜராஜர் அவற்றை வரையவில்லை. சிற்பிகளைக்கொண்டு சிற்பங்களாகச் செதுக்கியிருக்கிறார். 108 கரணங்களும் செதுக்கப்படவில்லை. 81 கரணங்களே வடிவம் பெற்றுள்ளன. அவையும் ஆலய உச்சியில் இடம்பெறவில்லை. இரண்டாம் தளச் சாந்தார நாழியில் இடம்பெற்றுள்ளன.
"தமிழகத்தில் தேவதாசி முறையைப் புகுத்தியவர்கள் சோழர்கள்" என்பர் என்ற கட்டுரையாளரின் கருத்து முழுமையும் தவறான கூற்று. பல்லவர் காலத்திலேயே தளிக்கூத்திகள் இருந்துள்ளனர். இதற்கு இரண்டு கல்வெட்டுச் சான்றுகள் உள்ளன. 
 
"முதலாம் இராசராசனால் குடியமர்த்தப்பட்ட பெண்டுகள் அனைவரும் சோழர் பழந் தலைநகரமான "பழையாறையின்" வடதளி, தென்தளி எனப்படும் சிவாலயங்களைச் சேர்ந்தவர்களாவர்' என்பதும் முற்றிலும் தவறான கூற்று. இராஜராஜேசுவரத்திற்குக் குடியேறிய 400 ஆடற்பெண்களும் சோழ மண்டலத்தின் 102 தளிச்சேரிகளிலிருந்து வந்தவர்கள். 
 
"தலைக்கோலி, காவிதி கானை பேராள், காவிதி தாங்கி போன்ற பட்டங்கள் தேவரடியார்களுக்கு வழங்கப்பட்டன" என்கிறார் கட்டுரையாளர். எந்தக் கல்வெட்டுச் சான்றுகளின் அடிப்படையில் இத்தரவுகள் கொள்ளப்பட்டுள்ளது என்பது தெரியவில்லை. ஏனெனில் "காவிதி" எனும் சொல் கணக்கரைக் குறிக்கும் சொல்லாகவே கல்வெட்டுகளில் ஆளப்பட்டுள்ளது. 
 
"இந்திரவிழாவின் போது தலைக்கோலுக்குப் பூசை நடத்தப்பட்டு ஆடல் மகளிருக்கு இக்கோல் வழங்கப்பட்டது" என்பதும் சரியான கருத்தல்ல. இந்திரவிழாவின்போது தலைக்கோல் சிறப்பிக்கப்பட்டது. ஆனால் ஆடல் மகளிருக்கு வழங்கப்படவில்லை. தலைக்கோலிப் பட்டம் மட்டுமே வழங்கப்பட்டது.

"தமிழ்க்கூத்துக் கலையிலிருந்து பிரிந்து உருவான பரதம்" எனும் கூற்றுக்கு அடிப்படைச் சான்றுகள் ஏதும் கட்டுரையாளரால் முன்வைக்கப்படவில்லை.

இதுபோல பல முரண்பாடுகள் இக்கட்டுரையில் உள்ளதால், இதையெல்லாம் கட்டுரையாளர் கவனத்தில் கொண்டு, இனி மேற்கொள்ளும் ஆய்வுகளைத் தக்கச் சான்றுகளுடன் குறிப்பிட்டுக் காட்டி விளக்கினால், வரலாற்று ஆய்வுக்கு மிகவும் பயனுள்ளதாக அமையும் என்று தெரிவிக்கக் கடமைப்பட்டிருக்கிறேன்.

முனைவர் இரா. கலைக்கோவன்,

இயக்குநர்,

மா.இராசமாணிக்கனார் வரலாற்றாய்வு மையம்,

திருச்சி.

நன்றி: தமிழ்மணி (தினமணி)

ராஜேந்திர சோழனைப் போற்றுவோம்!: இன்றும் நாளையும் கங்கைகொண்ட சோழபுரம் வாருங்கள். பாலகுமாரன்.

ராஜேந்திர சோழனைப் போற்றுவோம்!: இன்றும் நாளையும் கங்கைகொண்ட சோழபுரம் வாருங்கள். பாலகுமாரன். தி இந்து July 24, 2014

அந்த பாண்டிய மன்னனுக்கு மாறவர்மன் இரண்டாம் ராஜசிம்மன் என்று பெயர். சோழ ஆளுமையை தகர்த்தே ஆக வேண்டும் என்ற வெறியை உடையவன். சோழ தேசத்தின் செழிப்பைக் கண்டு மூச்சுத் திணறியவன்.

காவிரி கடலில் கலந்து வீணாவதை தடுப்பதற்காக ஐம்பதுக்கு மேற்பட்ட கிளை நதிகளை உருவாக்கி, கால்வாய் களை பிரித்து புல் விளைந்த இடங்களெல்லாம் நெல் விளையும் பூமியாக்கி இருந்தார்கள் சோழர்கள்.

அந்தணர்கள் அரசருக்கு அடுத்தபடி நின்று யாருக்கு எங்கே என்ன எப்படி வேண்டுமென்பதை கலந்து பேசி தீர்மானிக்கிறார்கள். குடிமக்கள் விண்ணப்பம் இட்டவுடன் கூடிப்பேசி, உடனே நிறைவேற்றுகிறார்கள்.

ஒருமுறை ஆதூரச் சாலைக்கு ஐம்பது கல் நடந்து வந்த ஆடு மேய்க்கும் பெண்ணிடம், “எது உன் ஊர். என்ன பிரச்சனை உனக்கு” என கேட்க, “காலில் முள் தைத்து விட்டதய்யா. அந்த இடம் புண்ணாகி, சீழ் பிடித்து உயிர் போகும் வலி” எனக்கூறி அந்தக் காலை காட்டினாள். அதை பார்த்து விட்டு, ‘‘கடவுளே” என்று நிர்வாகி கதறுகிறான். ஆடு மேய்க்கும் அந்த பெண்ணை அழைத்துச்சென்று சல்லியகிரியை என்று வழங்கப்படும் அறுவை சிகிச்சை செய்கிறார்கள். சீழை அகற்றி நூலால் தைக்கிறார்கள். காஞ்சன இலை ரசத்தை நோவு தெரியாமல் இருக்க கொடுக்கி றார்கள். இருபத்தியேழு வகை மூலிகைகள் இருக்கின்றன. களிம்பு தடவி, இலைகளை அப்பி, வாழை நாரால் கட்டு போடுகிறார்கள். போஷாக்கான உணவு கொடுக்கி றார்கள். தூங்கும்படி விசிறிவிடு கிறார்கள்.

இதையெல்லாம் மாறுவேடத் தில் ஊர்சுற்றிய பாண்டியன் பார்க்கிறான். ஆடு மேய்க்கும் பெண்ணிற்கே இத்தனை உயர்வு என்றால் மற்றவர்களுக்கு என்ன மரியாதை இருக்கும் என நினைக்கையில் அவனுக்கு தலை சுற்றியது. பாண்டிய நாடும் இப்படி மாறாதா என ஏங்கி னான். இடங்கை, வலங்கை என்று அடித்துக் கொள்கிறார்கள். மறவர்களுக்கிடையே சண்டை நடப்பது தினசரி பழக்கமே தவிர, ஒன்றாய் கூடி படை எடுக்கின்ற வழக்கமே இல்லையே என நினைந்து அடுத்து என்ன செய்வது என்று திட்டமிடுவதற்குள் சோழர் படை நுழைகிறது.

910-ம் வருடம். மன்னன் பராந்தகன் தலைமையில் ஒன்றி ரண்டா, பலநூறா, ஆயிரமா, சோழதேசப் படைகளை கணக்கிடமுடியவில்லை. ஒரு லட்சத்துக்கும் அதிகமான படை வீரர்கள் மதுரை நோக்கி வந்து இரண்டாக பிரிந்து மதுரையை சிதறடித்து சூறையாடி எவன் இடங்கை, எவன் வலங்கை என்று தேடித்தேடி அடிக்கி றார்கள். வெற்றியின் சின்னமாக கன்னியாகுமரியில் புலிக் கொடியை பறக்க விடுகிறார்கள். சுசீந்திரத்தில் இதற்கான கல்வெட்டு இருக்கிறது.

அதன்பிறகு பாண்டியர்களுக்கு கடுமையான கட்டளைகள் இடப் பட்டது. அதன்படி, பாண்டியர்கள் வாளேந்தக் கூடாது. வீரக்கழல் அணியக்கூடாது. பெரிய மீசை வளர்க்கக் கூடாது. சோழர்களைக் கண்டால் குந்தி உட்கார வேண்டும் என கட்டளைகள் நீண்டு கொண்டே போனது. அரச மக்களின் சகல நகைகளும், பண்டாரச் செல்வங் களும் கொண்டு வரப்பட்டன. தேவ ரடியார் பெண்கள் எங்கள் அரண் மனையை கழுவட்டும். பாண்டிய தேசத்தில் பூனை இருக்கலாம். ஒரு யானைகூட இருக்கக் கூடாது என உத்தரவிடப்பட்டன. நாக்கை அறுத்துக்கொள்கிற அளவுக்கு அவமானங்கள் நேர்ந்தன.

“நானும் தமிழன், நீயும் தமிழன். நமக்குள் போரா” என்ற கேள்விக்கு “ஆமாம். அதனால் என்ன, தரையில் படுடா நீ தமிழன்தான். ஆனால் உனக்கு துரோகி என்று பெயர்” என கொக்கரித்து சோழர்கள் சிவன் தலை பாம்பாய்ச் சீறினார்கள்.

இப்போதுதான் அடுத்தடுத்த பல கேள்விகள் எழுந்தன. “ஆமாம் பாண்டிய மன்னன் மாறவர்மனின் மணிமுடியும், செங்கோலும் எங்கே. வைரங்கள் பதித்த அரச போர்வை எங்கே. துணைக்கு வந்த இலங்கை படைகள் எங்கே. இலங்கை மன்னன் ஐந்தாம் கசபனின் சக்க சேனாதிபதி எங்கே. வெள்ளூரில் பல இலங்கை வீரர்களை அடித்து பல் உடைத்தோமே காலில் விழுந்து வணங்கி உயிர்பிச்சை கேட்டு ஓடினார்களே. அப்படியானால் மணிமுடி எங்கே, செங்கோல் எங்கே” கேள்விகள் நீண்டபடி இருந்தன.

பலரை பிரம்பால் அடித்ததில் விஷயம் வெளியே வந்தது. சக்க சேனாதிபதி இலங்கைக்கு மணிமுடியையும் செங்கோலையும் எடுத்துப்போய் விட்டான். அவனோடு மாறவர்மனும் ஓடிவிட் டான். மன்னனும் இல்லை. மணி முடியும் இல்லை. வடகிழக்கு பருவகாற்று உதவியால் ஒரு நாவாயில் சிறிய படையோடு பாண்டியன் சேர தேசத்தில் அடைக் கலம் புகுந்தான். இப்பொழுது மண் மட்டுமே தங்களுக்கு. மற்ற எதுவும் கிடைக் காது என சோழர்களுக்கு புரிந்தது.

சோழ மன்னன் பராந்தகன் பொருமினான். மணிமுடியை கேட்டு இலங்கைக்கு ஆள் அனுப்பினான். தரமறுத்து அப்போதைய இலங்கையின் நான்காம் மன்னன் உதயன் அவற்றை எடுத்துக் கொண்டு இலங்கையின் தென்கோடிக்கு போய் விடுகிறான். அடர்ந்த மரங் களை எளிதில் தாண்ட முடியாத நிலை.

பராந்தகனுக்குப் பிறகு கண்டா ராதித்தன். அதற்குப் பிறகு சுந்தர சோழன். அதற்குப் பிறகு உத்தம சோழன். அதற்குப் பிறகு இராஜராஜன். அத்தனை பேரும் அந்த மணிமுடியையும் செங்கோலையும் அடைய செய்த முயற்சி பலிக்கவில்லை.

இவர்கள் எல்லோரும் இறந்த பிறகு சோழ தேசம் எழுந்து நின்று தெற்குப் பார்த்து உருமியது. தீக்குகள் எட்டும் சிதறின. “தென் இலங்கை பூமியில் தானே இருக்கிறது. வெல்ல முடியாத வீரர்களா. செல்ல முடியாத கோட்டையா.

சோழர்கள் வெற்றி கொள்ள முடியாத களமா. பராந்தகர் ஒரு லட்சம் வீரர்களோடு போனார். நான் ஆறு லட்சம் வீரர்களோடு நாலாபக்கமும் உள்ளே நுழைவேன்” என கர்ஜித்தான் ராஜராஜனின் மகன் ராஜேந்திர சோழன்.

1017-ம் வருடம். காடுகளை அழித்து உள்ளே நுழைகிறான். பாண்டிய மன்னனின் மணிமுடி யையும் செங்கோலையும் கிழிந்த ஆடையையும் கைப்பற்றுகிறான். எந்த மன்னனின் கையில் அவை இருந்தனவோ அந்த மன்னனின் மணிமுடியையும் பறித்து சோழ தேசம் திரும்புகிறான். இலங்கைக்கும் தமிழ் தேசத்துக்கும் பெரும் பகை உண்டு. ராஜேந்திர சோழன் காலத்தில் அந்த வன்மம் தீர்க்கப்பட்டது.

ஐம்பது வயதில் அரச பதவி ஏற்று 82 வயதில் காஞ்சிபுரத்துக்கு அருகே பிரம்மதேசம் என்கிற ஊரிலே ராஜேந்திர சோழன் இறந்து போனான். பலநூறு மாளி கைகள் கொண்ட கங்கை கொண்ட சோழபுரத்தை விட்டு கவின் மிகு கற்சிலைகள் கங்கை கொண்ட சோழீஸ்வரத்தை விட்டு அவன் ஆருயிராய் நேசித்த பரமஸ்வாமியை விட்டு எசாளம், எண்ணாயிரம் வேதபாடசாலை களை விட்டு காஞ்சிபுரத்து வணிகர் கூட்டத்தை விட்டு, கைலாயநாதர் கோயில் விட்டு அவன் நேசித்த தமிழை விட்டு அந்த மாமன்னன் சிறு கூட்டத்தினரிடையே இறந்து போனான்.

ஒன்பது லட்சம் வீரர்களோடு கோதாவரிக் கரை வரை போனவன் அரசியல் காரணங்களுக்காக அங்கே நின்று தொடர்ந்து போக உத்தரவிட்டவன் பிரம்மதேசம் என்கிற அந்த சிறிய கிராமத்திலேயே தங்கி மரணமடைந்தான். அவன் கடைசியாக தரிசித்த சந்திர மவுளீஸ்வரர் கோயில் இன்னும் இருக்கிறது. அரசனுக்கும், அவனோடு உடன்கட்டை ஏறிய அவன் மனைவி வீரமாதேவிக்கும் மனக்கேதம் தீர்க்கும் பொருட்டு நீர்பந்தல் அமைத்த கல்வெட்டு இருக்கிறது.

வரலாற்றின் பக்கங்கள் இன் றும் உயிர்ப்புடன் இருக்கின் றன. இன்றும் நாளையும் (ஜூலை 24, 25-ல்) கங்கை கொண்ட சோழபுரம் வாருங்கள். கொண்டாடுங்கள். காஞ்சிபுரத்துக்கு அருகே உள்ள பிரம்மதேசம் வாருங்கள். கை கூப்பி தொழுங்கள்.

- பாலகுமாரன் - தி இந்து நாளிதழில்

Srinivasanallur – Koranganatha Temple

Srinivasanallur – Koranganatha Temple

A brief analysis on the Actual Birth Star of Rajendra Chola - 1 (A.D.1011-1044) by Virarajendra in Mayyam (The Hub) 26th August 2014

A brief analysis on the Actual Birth Star of Rajendra Chola - 1 (A.D.1011-1044) by  Virarajendra Published in MAYYAM on 26th August 2014http://www.mayyam.com/talk/showthread.php?11134-A-brief-analysis-on-the-Actual-Birth-Star-of-Rajendra-Chola-1-(A-D-1011-1044

Discussion

From the above Report in the "Dinamalar" News Paper in their issue dated 25-8-2014 it is noted, that there is some confusions regarding the Actual Month of Birth of Rajendra Chola - 1 (A.D.1011-1044) under the Natchaththiram "Thiruvaathirai".

    The original Tamil version of the text of the Thiruvaarur Temple Inscription reads as follows:

    "....."Aiyyar pirantha arulina appikai (Aippasi) Sadaiya thiruvilaa" varaivukku thirumulai attavum theerththaththukku Thirusunnam idikkavum "Naam pirantha Aadi Thiruvaathirai 'Thirunaalil' thiruvilaa......"

    Inscription of Rajendra Chola - 1 on the west wall of central shrine (karuvarai) of Thiyagarajar temple in Thiruvaarur, Tamil Nadu dated A.D.1043
    Annual Report on South Indian Epigraphy - Inscription No: 674, of the Year 1919

    The above Inscription from Thiruvaarur "very positively" says that "Naam pirantha Aadi Thiruvaathirai" which enables us to conclude that Rajendra Chola - 1 (A.D.1011-1044) was born under the Natchaththiram the "Adi Thiruvaathirai".

    The original Tamil version of the text of Thiruvottriyur Temple Inscription on same is as follows:

    ".....Sakkaravarththi Sri Rajendra Chola Thevar Thirunakshaththirayai Thiruvaathirai "Thirunaal" "masamthorum" Thiruvilaa eluntharuluvikka kadavaarkal....."

    Inscription of Rajadhiraja Chola - 1 on the right side of the entrance to the third Gopura of Thiruvottriyur temple., Tamil Nadu
    Annual Report on South Indian Epigraphy - Inscription No: 75, Year 1895
    South Indian Inscriptions - Vol 5, Inscription No: 633.

From the above it is evident that he considered his Birth Asterism - the Thiruvaathirai Natchathiram very auspicious to him, and in addition to the 'Thiruvaathirai Natchaththiram of the Month of his Birth the 'Adi', he also arranged for special religious rituals in temples also on the other 'Thiruvaathirai Natchaththiram days falling in each Month of an Year. This is further confirmed by the Tamil Inscriptions of Rajendra Chola - 1 at the Thirumuthukuntram & Thirumalapaadi Siva temples.

    The original Tamil version of the text of another Thiruvottriyur Temple Inscription on same as follows:

    ".....Thiruvottriyur udaiya Mahaathevarkku Udaiyaar Sri Rajendra Chola Thevar "Thirunaal" 'Maarkali Thiruvathirai' gnantru neiyaadi yarulavendu misaththukku Thiruvottriyur - Thiru Mayaanamum Madamudaiya - Sathuraana Pandithan thevar pandaaraththu vaiththa kasu nootrimpathu......"

    Inscription of Rajendra Chola - 1 on the south wall of central shrine of Adipuriswara in Thiruvottriyur temple, Tamil Nadu.
    Annual Report on South Indian Epigraphy - Inscription No: 399, Year 1896
    South Indian Inscriptions - Vol 5, Inscription No: 1354

 In the above original Tamil Inscription the reference 'Udaiyaar Sri Rajendra Chola Thevar "Thirunaal" Maarkali Thiruvaathirai" should be taken to mean as "'Udaiyaar Sri Rajendra Chola Thevar (Mudisoodiya) "Thirunaal" Maarkali Thiruvaathirai", as no where else in this original Tamil version of the Thiruvottriyur Inscription it is said that "Maarkali Thiruvaathirai" was his pirantha - Natchaththiram and Month of Rajendra Chola - 1.

The same have been copied as it is from the "Annual Report of South Indian Epigraphy" in two other books titled the "Inscriptions of the Madras Presidency by V.Rangachariya" and in the "South Indian Shrines by Jagadisvara Iyer". This wrong interpretations on the above three sources lead Scholars to assume the Natchaththiram and Month of Rajendra Chola - 1 as "Maarkali Thiruvaathirai" over a long period.

'Thirunaal' can mean any 'auspicious day'. The word 'Thirunaal' in the text of the third Inscription above, has been misinterpreted in English in the Annual Report on South Indian Epigraphy of the year 1912 as the Birth Natchaththiram and Month of Rajendra Chola - 1.

Two very important dates which could be celebrated during the period of rule of any Indian King or Emperor as auspicious days very special to themselves - are the Natchaththiram of the Month of his Birth, and the Natchaththiram of the Month of his Ascension on the throne of their respective kingdoms..

Hence from the third Inscription mentioned we could "also" tentatively conclude that he ascended the throne of the Chola Empire on the day of "Markali Thiruvaathirai" (early January) in A.D.1014 the year of demise of Rajaraja Chola - 1 (A.D.985-1014) his father, and that could have been the reason it has been 'specifically' mentioned as 'Markali Thiruvaathirai' without just mentioning as Thiruvaathirai Thirunaal. This conclusion could be held valid, until such time any further positive evidence on the Natchaththiram and the Month of ascension on the Chola throne by Rajendra Chola - 1 surface. He was earlier nominated as the Heir Apparent (Yuvaraja) of the Chola empire in the year A.D.1011 and remained so up to A.D.1014.

Trust the foregoing sheds light over the confusions on the Actual Nakshatthiram (Birth Star) ruling on the date of Rajendra Chola's Birth.

    Last edited by virarajendra; Yesterday at 07:41 PM.

Uniqueness of Karnataka Inscriptions Karnataka Itikasa Academy. Karnataka Itikasa Academy

Uniqueness of Karnataka Inscriptions Karnataka Itikasa Academy http://karnatakaitihasaacademy.org/karnataka-epigraphy/uniqueness-of-karnataka-inscriptions/

Stone inscriptions issued by various dynasties that ruled over the region present unique features in their style:

    Type of Stone
    Polishing
    Composition of text
    Inscribing on stone in colour
    Engraving the text in stone
    Erecting the inscription in appropriate, suitable place.

Type of Stone

This is an important aspect of Karnataka inscriptions.  Inscriptions from all the dynasties display their distinctive style in epigraph writing and selection of stones.

Kadamba

The early Kadambas selected block hard stone for inscriptions, as is evident from Talagunda, Gudnapur and other pillar inscriptions of this period. In Pranaveshwara Temple at Talagunda, one can find granite stone inscription on door jambs.

Chalukyas of Badami

In chronology after Kadambas, Chalukyas of Badami ruled the region, with Badami or Vatapi as their capital. Chalukyas exploited the amply available sand stone in the surroundings of Badami, Aihole and Pattadakal region for their art media, for both temple construction and inscriptions. Most of their inscriptions are engraved on walls, fort walls, basements and pillars of temples.  The inscription of Chalukya Pulikeshi – II  is inscribed on block stone and fixed to a wall of a Basadi. Badami Chalukyan inscriptions are usually found in Sanskrit and Kannada script, very few of them are found in northern Nagari Script. The Pattadakal pillar inscription is in Sanskrit language written in both Kannada and Nagari script on the same pillar. This is a clear indication of northern Indian influence on Chalukyan society.

Rashtrakuta

Rashtrakutas of Malkhed , ruled over present day Karnataka, Andhra Pradesh, Maharashtra and northern parts of Tamil Nadu. Rashtrakutas continued the tradition of Badami Chalukyas in construction of temples, donations, grants for maintenance and repair of temples. Rashtrakutas introduced block soft stone for construction purpose and Gosasa type of inscription is first found during this period. Their hero stones are ornately decorative, also are their temples.
Some of the salient features of Rashtrakuta inscriptions are:

    Depiction of plough in their inscription
    Elaborate detailed text
    About 9 to 10 lines of text
    Introduction of numerals system for mentioning the dates in their inscriptions along with encrypted text mentioning saka year.

After Rashtrakutas conquered Malwa region, there was inflow of population from that region. Feudatory chiefs, priests, literary persons, intellects, Jain monks migrated to the kingdom and started using Kannada language and script . The Rashtrakuta patronized Kannada and Sanskrit language. A prashasti (eulogy) record of Rashtrakuta Krishna–III written in Kannada language and script can be found in Satna district near Khajuraho in Madhya Pradesh.

Chalukyas of Kalyana

Tailapa, a feudatory of Rashtrakuta overthrew Rashtrakutas, replaced and re-established the Chalukyan dynasty.  This era of later Chalukyas are referred as Chalukyas of Kalyana by historians. Inflow of population from north, mainly from Kashmir, continued during this period. As a result, we find emergence of new influence in all aspects of society like literary works, inscriptions and temples. Text of inscriptions became poetical in some manner; inscriptions stones became more ornate. Temple construction style also differed and much more ornate and intricate designs were introduced in the architecture. The medium used for the art work differed from that of Rashtrakutas. Chalukyas used schist stone (Balapada Kallu in Kannada) which is a soft stone. Chalukyan inscriptions are detailed and most of them contain about 150 lines. Some of the noted Kannada poets like Janna, Ranna also composed the text for inscriptions. The top portion was highly decorative with stylized script. This period of 10th to 12 th century is considered as Golden age in Karnataka epigraphs. Hoysalas, Kakatiyas, Sindhara, who were feudatories of Chalukyas of Kalyana followed the same style in their architecture and inscriptions.

Chola Influence on Karnataka Inscriptions

Gangas who ruled the southern parts of Karnataka were feudatories of Rashtrakutas. In 1004.A.D, Chola King Raja Raja over threw Gangas and took control of south eastern and southern regions of Karnataka. The Cholas made granite as their art medium, as their artisans were experts on working with granite stone. The Cholas inscribed their epigraphs on temple walls, instead of separate stone slabs, which was usually the practice till then in Karnataka. Influence of temple wall inscriptions can be seen in Kolar, Bangalore, Ramanagara, Mysore, Mandya and Hassan districts. The famous Kolaramma temple in Kolar is the best example of Chola art and their wall inscriptions in Karnataka. It is a granite structure and walls are filled with inscriptions.

Hoysala

Hoysala Vishnuvardhana liberated Gangavadi and took control of South Eastern and Southern regions of Karnataka from The Cholas. Vishnuvardhana extended his empire up to Nangali (Mulbagal taluk, Kolar district), in the eastern front. To increase its influence over the region, many Hoysala temples were constructed by the King and their feudatories. Hoysalas used schist stone for their art medium. Their inscriptions use highly stylized script and have decorative panels.

Vijayanagar Empire

With advancemennt of Muslims rule to south, the mighty dynasties of south, The Yadava of Devagiri, Kakatiyas of Warangal, Hoysalas of Dwarasamudra were literally reduced to village chieftain status and got lost in wilderness of oblivion and so was the case of smaller feudatories. In this span of time, craftsmen, artisans lost their jobs and gradually artisans were in the twirl of forgetting their knowledge of temple construction. In such, chaotic and disturbed times, Vijayanagar Empire was established by the Sangama brothers. During the same period, Bahamani Kingdom also got established to the north of river Krishna. Vijayanagara rulers as matter of priority and to instill security and confidence in the minds of their subjects took up the task of renovating the temples vandalized by Muslim attack. Particularly Harihara-I, Bukkaraya-I and Harihara-II renovated ruined temples, restored regular services in affected temples. Welfare activities like construction of forts, canals, temples stared with a thrust and this activity was continued by successive rulers. As a result, massive constructions of lofty temples, fort, fort walls, palaces etc were witnessed. Vijayanagar Empire used granite as medium for their display of art. Inscriptions took separate place during their period; letters were big and text portion was limited. Composition of text shifted form poetry to prose and was limited to few lines. This practice continued till advent of British rule. Vijayanagar rulers encouraged construction of temples and there was heightened construction activity as contrast to that of adjacent Bahamani region. Stone construction as well as epigraphical activity was very much limited during this period in their kingdom. As there was a decline in royal patronage for construction activity and only Persian an Arabic language was in use,  local stone artisans and the scriptors who were not aware of this language gradually went to oblivion.

British

With the advent of Europeans (Portuguese, French and British) in the region, the epigraph inscribing activity gradually became void., since they extensively used paper for their administrative purpose.